همه چیز درباره مجسمه‌های مرموز و غول‌پیکر در اقیانوس آرام

“جزیره عید پاک” در اقیانوس آرام و در 3500 کیلومتری غرب شیلی واقع شده است. این جزیره در ابتدا «راپا نویی» نام داشت و در حدود سال ۸۰۰ پس از میلاد بومیان «پلینزی» در آن ساکن شدند. کاشفان هلندی که در عید پاک 1722 به این جزیره رفتند نام جدید این جزیره را ایجاد کردند. اکوسیستم تخریب‌شده ناشی از جنگل‌زدایی، هجوم موش‌ها و تجارت برده در آمریکای جنوبی، حتی قبل از ورود اروپایی‌ها، ساکنان کمی را در جزیره به جا گذاشت.

«دیلی آرت» در گزارشی، موآی را به معنای «به منظور وجود» تفسیر می کند و می نویسد که هر چهره از این مجسمه ها بازنمایی شخصیت یا اجداد مهمی است. حدود 1000 عدد از این مجسمه ها که ارتفاع آنها بین 1.8 تا 10 متر است در نقاط مختلف این جزیره قرار دارند.

این مجسمه ها با کنده کاری خاکستر آتشفشانی یا بازالت در معادن ساخته شده و سپس به نقاط مختلف جزیره منتقل می شوند. بسیاری از این مجسمه ها به مقصد نهایی خود منتقل نشدند و یا در راه شکستند یا ناتوان بودند و در همان جا که افتادند باقی ماندند. این مجسمه ها طوری نصب شده بودند که پشتشان رو به اقیانوس و صورتشان رو به جزیره بود تا بتوانند مردم و جزیره را رصد کنند.

طبق تحقیقات انجام شده توسط دانشگاه بینگهامتون نیویورک، قرار دادن مجسمه های موآی کاملا عمدی بوده و نشان دهنده محل و جریان آب آشامیدنی شیرین است که در این سرزمین بسیار نادر است.

تاریخ گذاری رادیوکربن نشان می دهد که این مجسمه ها بین 1100 تا 1500 قبل از میلاد تراشیده شده اند. اگرچه هنوز روش دقیق کنده کاری و جابجایی این مجسمه ها مشخص نیست، اما می توان در نظر گرفت که خاکستر آتشفشانی تقریباً نرم است و می توان سنگ خاکستر را تراشید و با استفاده از سنگ، طناب و تکه درخت آن ها را جابجا کرد.

به دلیل وزن زیاد این مجسمه ها، سازندگان در حالی که مجسمه ها را روی زمین می گذاشتند و در حین حرکت آن ها را بلند می کردند، آنها را تراشیدند. در پشت این مجسمه ها نیز کتیبه های غیرقابل کشف حک شده است.

هر “موآی” یک شخصیت بزرگ با چهره و ویژگی های اغراق آمیز است. همه آنها به طور قابل توجهی متفاوت به نظر می رسند. چون باید خصوصیات افراد خاصی را نشان می دادند. برخی تصور می کردند که این مجسمه ها برخی از ساردها هستند، اما اجساد آنها در زیر زمین دفن شده است. با گذشت سالها، مجسمه ها سقوط کردند و در دوران مدرن دوباره ساخته شدند.

وزن مجسمه های موآی به طور متوسط ​​بین 3 تا 5 تن است، اما وزن سنگین ترین آنها به 80 تن می رسد. برخی از این مجسمه ها چشمانی از صدف سفید و مرجان داشتند، اما تنها یک نمونه از آن باقی مانده است. چشم ها در مرحله پایانی ساخت به مجسمه اضافه شدند و کلید جان بخشیدن به مجسمه به حساب می آمدند.

کاوش های باستان شناسان در جزیره ایستر در سال های اخیر منجر به کشف تعداد بیشتری از این مجسمه ها شده است. به تازگی مجسمه دیگری از مجموعه مجسمه های موآی در بستر دریاچه ای خشک شده کشف شده است.

پ