موزه جواهرات ملی؛ درخشان و حیرت انگیز

تودی تریپ: اگرچه همواره صحبت از غارت ثروت های ملی و جواهرات سلطنتی بوده و گمان می رود از گنجینه و گنجینه های ارزشمند تاریخی چیزی باقی نمانده است، اما هنوز تعداد قابل توجهی از آنها در موزه ملی جواهرات نگهداری می شود که قابل مشاهده است. هر بازدید کننده ای که به تهران سفر می کند شگفت زده می شود.

درباره موزه جواهرات ملی

ردپای الماس دریای درخشان را می توان در داستان های اساطیری و افسانه ای یافت. می گویند این الماس بر قبضه شمشیر افراسیاب پادشاه تورانی می درخشید و پس از جنگ رستم با تورانی ها به دست او افتاد. اما بعدها در حمله امیر تیمور غارت شد و به دست محمد شاه هند افتاد.

جدای از این افسانه ها و داستان ها، اولین جایی که در تاریخ می توان در مورد الماس دریای نور به دست آورد، جنگ نادرشاه افشار با هند در سال 1793 میلادی (1172 میلادی) است.

بنا به روایت های مختلف گفته می شود که پس از ترور نادرشاه، این الماس به دست نوه او رفت و سپس امیر علم خان خزیما توانست آن را از آن خود کند. محمدحسن خان قاجار، لطفعلی خان زند و آقا محمدخان قاجار افراد بعدی بودند که مدتی مالک الماس دریای نور بودند.

زمانی که این الماس به دست ناصرالدین شاه رسید مورد توجه ویژه قرار گرفت و او معتقد بود که این جواهر یکی از جواهرات تاج کوروش است.

الماس دریا نور در زمان محمدعلی شاه و با شکست مشروطه خواهان به سفارت روسیه منتقل شد. خوشبختانه مشروطه خواهان توانستند این جواهر را برگردانند.

سرانجام ماجراهای این الماس باشکوه در خزانه ملی ایران به پایان رسید و از آن پس به عنوان یکی از پایه های ریال ایران مورد استفاده قرار گرفت.

گفته می شود قبل از صفویه تعدادی جواهرات سلطنتی در خزانه ملی وجود داشته است. اما تعداد و ارزش آنها به اندازه ای نبود که بتوان آنها را خزانه جواهرات ملی نامید.

بر اساس نوشته‌های سیاحان خارجی (ژان باپتیست تاورنیه، شوالیه شاردن، برادران شرلی، وارنیگ و دیگران) پادشاهان صفوی در سال‌های 907 تا 1148 ه. س. آنها شروع به جمع آوری طلا و جواهرات گرانبها کردند و توانستند مجموعه بزرگی از طلا و جواهرات سلطنتی جمع آوری کنند و خزانه جواهرات ملی را راه اندازی کنند.

اما با حمله محمود افغان به ایران (در زمان شاه سلطان حسین صفوی) این خزانه به سرقت رفت و تعداد زیادی از اشیای گرانبهای آن توسط مهاجمان افغان و یا توسط خود محمود افغان زیر نظر اشرف افغان (پسر عموی او) به مناطق دیگر برده شد. ).

از آنجایی که در آن زمان اوضاع ایران نابسامان بود، برای کالاهای گران قیمت خریدار وجود نداشت و به همین دلیل بازرگانانی که این جواهرات را از سربازان و مهاجمان می خریدند، به هند می رفتند تا اقلام گران قیمت خود را در آنجا بفروشند.

بازدید از موزه جواهرات ملی

موزه جواهرات ملی ایران گنجینه ای بی نظیر و گرانبها از مرغوب ترین جواهرات جهان است که تا کنون هیچکس نتوانسته ارزش واقعی آن را درک کند.

گنجینه ای شگفت انگیز و دیدنی که جدای از ارزش مادی، گوشه ای از تاریخ، فرهنگ و خلاقیت کهن هنرمندان با ذوق و تسلط بر این سرزمین را در دل خود دارد.

گنجینه‌های جواهرات، سنگ‌های قیمتی و گوهرهای نفیس، جدا از اینکه رکن اصلی ثروت ملی هر کشوری به حساب می‌آیند، جذابیت بصری زیادی نیز برای عموم دارند. بنابراین نمایش آنها در محیطی امن و زیبا به اندازه حفاظت از آنها اهمیت دارد.

آوردن دوربین یا تلفن همراه به موزه ممنوع است. بنابراین شما نمی توانید از این مجموعه عکس بگیرید. ضمنا ورود به این موزه فقط برای افراد بالای 12 سال امکان پذیر است.

پس از رسیدن به چهارراه استانبول و دیدن ساختمان بانک مرکزی، به در کوچکی که بالای پله های ساختمان می بینید بروید. امنیت شما را به سالن ها و ایست های بازرسی هدایت می کند.

گنجینه جواهرات ملی تنها به ارزش اقتصادی آنها محدود نمی شود. از یک سو بیانگر فرهنگ و تاریخ کهن ایران است و از سوی دیگر ذوق هنری مردمان اعصار گذشته را تداعی می کند.

در این مجموعه نفیس می توانید سنگ های قیمتی را مشاهده کنید که حتی در دنیا هم مشابه نیستند و ارزش واقعی و تقریبی آن ها برآورد نشده است.

این گوهرها و جواهرات در 37 اتاق دسته بندی شده و شامل تاج و نیم تاج، طوق، زیور آلات، گلدان، شمعدان، آباژور، روکش غذا، چاقو، شمشیر، خنجر، سپر و اشیاء و آثار مختلف است.

بازدید از موزه جواهرات ملی طولی نمی کشد. اما برای ورود به خزانه، دقایقی را صرف عبور از درهای بازرسی و تحویل و دریافت تلفن همراه و اشیاء فلزی خواهید کرد.

برای بازدید از این موزه حداقل 45 دقیقه تا 1 ساعت زمان نیاز دارید و در صورت همراه داشتن کارت دانشجویی می توانید تنها نیمی از هزینه ورودی را بپردازید.

از آنجایی که موزه جواهرات ملی در مرکز شهر قرار دارد، دسترسی آسانی به آن خواهید داشت. اما با توجه به قرار گرفتن این منطقه در محدوده طرح ترافیک، استفاده از خودروی شخصی عاقلانه نیست.

علاوه بر این، نزدیک ترین ایستگاه مترو به موزه، ایستگاه سعدی (خط قرمز 1) است و 200 متر با موزه فاصله دارد. خط اتوبوس از میدان جمهوری به میدان بهارستان نیز از ایستگاه چهارراه استانبول می گذرد.