غار اصحاب کهف در کدام کشور قرار دارد؟ + همه چیز درباره این غار

به گزارش تودی تریپ به نقل از تابناک جوان، در مورد مکان غار اصحاب کهف نظریات مختلفی وجود دارد و چندین مکان به عنوان غار اصحاب کهف وارد شده است.

داستان اصحاب کهف مربوط به داستان تاریخی ذکر شده در قرآن کریم است. سریال «مردان فرشتگان» درباره اصحاب کهف در ایران ساخته شد که اگر آن را دیده باشید با جزئیات آن آشنا هستید. شاید بپرسید قبر اصحاب کهف در کدام کشور است؟ و عکس واقعی غار اصحاب کهف چیست؟ کارشناسان مکان های مختلفی را برای این غار پیشنهاد می کنند. غار اصحاب کهف در جدول «افسس» نامیده می شود. غار اصحاب می تواند یک مقصد گردشگری برای علاقمندان باشد. اگر می خواهید بدانید کوه فرشتگان، اصحاب کهف کجاست؟ با ما همراه باشید

تاریخچه غار اشاف چیست؟

«اصحاب کهف» عنوانی است که قرآن کریم در آیات 9 تا 26 سوره کافی برای گروهی از جوانان مؤمن و موحد که از بت پرستی زمان خود بیزاری می جستند و به غاری پناه می بردند، به کار برده است. خداوند نیز به مدت 309 سال آنها را به خواب عمیقی فرو برد و مکانی امن برای آنها فراهم کرد. قرآن هدف از افشای راز اصحاب کهف را دلیل عملی بر زنده شدن انسانها می داند.

اصحاب کهف در کدام دوره تاریخی بوده اند؟

اهل بیت ویکی نوشتند: این واقعه طبق روایات تاریخی مربوط به قرون پس از ظهور حضرت مسیح (علیه السلام) است. این رویداد مربوط به زمان «دسیوس» (که به «دسیان» ترجمه می‌شود) است، در دوران او مسیحیان مورد شکنجه‌های بی‌رحمانه‌ای قرار گرفتند و به گفته مورخان اروپایی این حادثه بین سال‌های 49 تا 251 بعد از میلاد اتفاق افتاد. می گویند داستان اصحاب کهف اولین بار در قرن پنجم میلادی توسط یکی از علمای مسیحی به نام «ژاک» که خلیفه کلیسای سوریه بود در رساله ای به زبان سریانی بیان شد و این نشان می دهد. که این حادثه یک یا دو قرن قدمت دارد. در میان مسیحیان قبل از ظهور اسلام شناخته شده بود، اما برخی از خصوصیات آن از جمله میزان و مدت خواب آنها با آنچه در منابع اسلامی آمده متفاوت است زیرا. قرآن به طور مشخص مدت خواب آنها را 309 سال ذکر کرده است.

ساختار داستان در منابع مسیحی تا حدی به روایات اسلامی شباهت دارد و به «هفت خفته‌ها» یا «هفت خفته‌های شهر افسس» معروف است.

جایگاه داستان اصحاب کهف در بین مسلمانان و وجود این اعتقاد که هنوز اثری از غار اصحاب کهف یافت می شود باعث شده است که در طول تاریخ کاوش هایی برای یافتن غار انجام شده است. ، که در آن اصحاب الکاف به خواب رفتند و بعد از این مطالعات نیز جاهایی وجود دارد. یا به صورت تصادفی شناسایی و معرفی شده اند… این که غارنشینان در رم زندگی می کردند، انگیزه این جست وجوگران را برای توجه بیشتر به روم در. جستجوی اطلاعات جدید و قابل اعتماد در مورد غارنشینان.

در مورد مکان غار اصحاب نظریات مختلفی وجود دارد و مکان های زیادی به عنوان غار اصحاب وارد شده است.

محوطه غار اصحاب از دیدگاه آیت الله مکارم شیرازی

در تفسیر نمونه آیت الله مکارم شیرازی جلد 12 صفحه 438 به اصحاب کهف اشاره شده است: اصحاب کهف در کدام ناحیه از زمین زندگی می کردند و این کهف در کجا قرار داشت، بین علما و مفسران بحث بسیار است.

احتمال اول: ترکیه

ابتدا این حادثه در شهر افسوس اتفاق افتاد و این غار در نزدیکی آن قرار داشت.

خرابه‌های این شهر در نزدیکی «ازمیر» در «ترکیه» و در نزدیکی روستای «عیاسولوک» در کوه «ینایردا» که فاصله چندانی با «افسوس» ندارد، دیده می‌شود. این غار غار عظیمی است که گفته می شود آثاری از صدها قبر در آن وجود دارد و به عقیده بسیاری غار اصحاب کهف است.

به گزارش مخبر، دهانه این غار در شمال شرقی است و به همین دلیل است که برخی از مفسران بزرگ در صحت آن تردید کرده اند، در حالی که این وضعیت صحت آن را تأیید می کند، زیرا غروب آفتاب هنگام طلوع خورشید در سمت فروم است. سمت راست غار و از سمت چپ هنگام غروب آفتاب به این معنی است که ورودی غار به سمت شمال یا کمی به سمت شمال شرقی متمایل است.

نبود مسجد و معبد در کنار آن دلیلی بر انکار اصالت آن نخواهد بود، حتی اگر آثار این معبد پس از گذشت 17 قرن از بین رفته باشد.

گزینه دوم: غار اصحاب در اردن

غار دوم غاری است که در نزدیکی پایتخت اردن، شهر عمان و نزدیک روستایی به نام رجب واقع شده است. در بالای این غار بقایای صومعه ای را می بینید که بنا بر برخی شواهد مربوط به قرن پنجم میلادی است که پس از فتح مسلمانان به مسجد تبدیل شده و دارای محراب و مناره است.

گزینه سوم: غارهای دیگر

برخی روایت‌ها می‌گویند که در روستایی به نام لوچه در غرناطه، غاری دیده شد که شامل اجساد با سگ‌هایشان بود و مردم آن‌ها را همراهان غار می‌دانستند. در کنار این غار مسجدی و در نزدیکی مسجد قصری به نام روکیم و در شمال غرناطه شهری قدیمی به نام داکیوس قرار دارد.

در استان نخجوان آذربایجان، غاری به عنوان غار اصحاب ثبت شده است.

در کتب و تفاسیر مختلف، از شهرهای دیگر با نام های مختلفی مانند «فیلادلفیا» و «کوه آنجلس» یاد شده است.

قیامت یک واقعیت است

داستان اصحاب کهف قیامت را نشان می دهد. این داستان مربوط به اقوال معروف در میان مردم و اقوام زمانهای مختلف است و قرآن کریم در حدی از آن شرح داده است که گواه بر امر معاد است.

خداوند اصحاب کهف را برای مدتی طولانی خواباند و سپس آنان را بیدار کرد تا کافران را از قیامت آگاه کند که مردن و زنده شدن مانند اصحاب کهف و سپس عذاب و بیداری آنان است. ماجرای اصحاب کهف در زمانی اتفاق افتاد که بین موحدان و مشرکان بر سر مسئله قیامت و زنده شدن مردگان درگیری شدید بود. شکاکان را رها نمی کند.

درس هایی از داستان اصحاب کهف

از داستان غار عشاف درس های فراوانی به دست آمده است که ده تا از آن ها را ایکنا از تفسیر آیت الله مکارم شیرازی نقل می کند:

ج: اولین درس این داستان شکستن سد تقلید و جدا شدن از محیط فاسد است. همانطور که دیدیم جوانان اصحاب کهف استقلال فکری خود را در برابر اکثریت متوهم محیط از دست نداده اند. و این سبب رستگاری است و این نجات آنان بود.

اصولاً باید «محیط آفرین» بود، نه «مصالحه کار با محیط» و بر خلاف آنچه که عناصر ضعیف بدون شخصیت می گویند: «نمی خواهی ننگ شوی، همان شو». رنگی به جماعت». افراد با ایمان و مستقل می گویند: «همرنگ جماعتت، رسوایی است»!

ب: «هجرت» از محیط آلوده درسی دیگر از این داستان آموزنده است، آنها خانه های شاهی را آباد و پر از مادیات رها کردند و انواع محرومیت ها را در غاری که فاقد همه چیز بود تحمل کردند، تا ایمان به حفظ، نه استحکام بخشیدن. نظام ظلم و کفر و شرک.

ج: «تقیّه» ـ به معنای سازنده آن ـ درس دیگری از این داستان است، ایشان اصرار داشتند که وضعیت آنها برای مردم شهر فاش نشود و مخفی بماند، مبادا جان خود را بیهوده از دست بدهند یا مجبور شوند. در همان محیط پوسیدگی را برگردانید.

می دانیم: تقیه چیزی نیست جز این که برای حفظ قوت خود برای زمان جنگ و ضربه دشمن، جایگاه واقعی خود را در جایی که افشاگری بی نتیجه است، پنهان کند.

ه: عدم تمایز بین مردم در راه خدا و قرار گرفتن «بنده» در کنار «چوپان» و حتی سگ نگهبانی که آنها را راهنمایی می کند، درس دیگری در این زمینه برای روشن شدن امتیازات مطالبی است که اختلافات او دارد. هیچ تأثیری در شکافتن صفوف راه حق که راه توحید است و راه توحید راه وحدت همه انسانهاست.

ه: امداد شگفت انگیز خداوند در مواقع بحران، نتیجه دیگری است که به ما می آموزد، دیدیم که چگونه خداوند «اصحاب کهف» را برای نجات از این شرایط نامساعد اجتماعی سالها به خواب عمیق فرو برد و در زمان مطلوب کردها هنگامی که به عنوان گروهی از قهرمانان راه توحید مورد استقبال قرار گرفتند. و همچنین در این مدت شاهد بودیم که چگونه او بدن آنها را از گزند حوادث محافظت کرد و وحشت را به عنوان سپری برای محافظت از آنها در برابر مهاجمان قرار داد.

و: در این داستان درس «طهارت خوردن» را حتی در سخت ترین شرایط به ما دادند، زیرا غذای بدن انسان تأثیر عمیقی بر روح و روان و قلب انسان دارد و آلوده شدن به آن غذای حرام و نجس انسان را از راه خدا و تقوا دور می کند.

ز: نیاز به توکل به مشیت الهی، توکل به لطف او و گفتن «به خواست خدا» در اخباری که از آینده می دهیم، درس دیگری بود که در این داستان آموختیم.

ح: دیدیم: قرآن از آنها به عنوان «جوانان» (فتیه) یاد کرده است، در حالی که طبق برخی روایات، سنشان کم نبود و با فرض اینکه از ابتدا وزیر شاه جبار باشند، ممکن است نیز باشد. فرض کنید پیر بودند، این نشان می دهد که: منطق قرآن در مورد جوانی، رعایت اصول جوانمردی، یعنی پاکی، گذشت، شجاعت و شجاعت است.

من: لزوم بحث منطقی در برخورد با مخالفان، درس آموزنده دیگری از این داستان است. زیرا زمانی که می خواستند دین شرک آلود محیط خود را نقد کنند به دلایل منطقی متوسل می شدند که نمونه های آن را در آیات 15 و 16 همین سوره می خوانیم.

به طور کلی اساس کار همه پیامبران و پیشوایان الهی در برخورد با مخالفان، بحث آزاد و منطقی بود و توسل به زور که آتش ناآرامی را نیز خاموش می کرد، منحصر به مواردی بود که بحث منطقی مؤثر نبود یا بحث های منطقی مهار شده است.

ی: در نهایت مسئله امکان معاد جسمانی و بازگشت دوباره انسان به حیات در زمان قیامت آخرین و دهمین درسی است که این داستان به ما می دهد که در بحث های آینده به تفصیل آن را بررسی خواهیم کرد.