زیباترین عمارت سنندج کجاست؟

تودی تریپ: این بنا در خیابان امام حبیبی و خارج از ساختمان ملاطف الله شیخ الاسلام واقع شده و هم اکنون موزه سنندج است که آثار و اشیای تاریخی یافت شده از استان و سایر نقاط ایران را در معرض نمایش می گذارد.

این بنا در اواخر سلطنت ناصرالدین شاه قاجار توسط ملا لطف الله شیخ الاسلام که از علمای مشهور اهل سنت در دوره قاجار بود ساخته شد و بعدها به ملک سالار سعید سننجی درآمد و شهرت یافت. با نام او .

کمربند تالار تشریفات این عمارت یکی از بزرگ ترین کمربندهای ایران است که توسط صنعتگر معروف کرد «استاد حبیب الله سننجی» معروف به «استاد نساء» به همراه دو پسرش ساخته شده است.

عمارت سالار سعید; زیباترین عمارت سنندج

این بنای تاریخی باشکوه در اواخر دوره ناصرالدین شاه قاجار و به دستور ملا لطف الله ساخته شد. همانطور که گفته شد، پس از فوت او، ترکه مذکور توسط ورثه او به دو قسمت باطنی و ظاهری تقسیم و فروخته شد.

نمای داخلی ساختمان توسط خانواده حبیبی و نمای بیرونی توسط عبدالحمیدان سننجی (سالار سعید) خریداری شده است.

بعداً صاحب قسمت بیرونی (سالار سعید) خانه خود را به لشکر فرهنگ سپرد.

همچنین فضای داخلی این بنا که متعلق به خاندان حبیبی بود در اختیار میراث فرهنگی و گردشگری استان کردستان قرار گرفت.

این بنای تاریخی تا سال 1351 تحت حفاظت این اداره بود و وزارت فرهنگ از این بنای تاریخی به عنوان مرکز دانش، کتابخانه و خانه پیشاهنگی استفاده می کند.

پس از مرمت و بازسازی، در هوای آفتابی سال 1354، این بنای تاریخی به نام عمارت سالار سعید به پیشنهاد وزارت فرهنگ و هنر به موزه تبدیل شد.

ساختمان عمارت سالار سعید دارای زیرزمینی است که در مرکز آن حوضی شش ضلعی دیده می شود. سقف این زیرزمین گنبدی با ترکیبی از تزئینات گچبری و آینه ای است.

بالای زیرزمین طبقه دیگری با سقف شیروانی و تالاری به نام تالار تشریفات وجود دارد. در ضلع شمالی این تالار ایوانی با هفت در مشرف به صحن قرار دارد.

این بال یکی از زیباترین قسمت‌های عمارت سالار سعید به‌شمار می‌رود که توسط یکی از صنعتگران مشهور سنندایی به نام «حبیبولا سننجی» ساخته شده است. این استاد به «استاد نیسا» نیز معروف بود.

قسمت های جالب املاک سالار سعید

موزه سنندج از بدو تأسیس به دو بخش باستان شناسی و مردم شناسی اختصاص داشته است.

در بخش باستان شناسی ابزارهایی از دوره های مختلف پیش از تاریخ تا دوره قاجار به نمایش گذاشته شده است.

برخی از این دستگاه ها مربوط به استان کردستان، برخی مربوط به استان های همجوار و برخی دیگر مربوط به استان های دیگر است.

بخش مردم شناسی در دوران پیش از انقلاب به صورت نمایشگاه موقت اداره می شد و هر از گاهی اقلام یکی از استان های کشور در آن به نمایش گذاشته می شد.

پس از انقلاب اسلامی این قسمت فقط مختص آثار مردم شناسی کردستان بود و با تأسیس خانه کرد در سال 1381، تجهیزات مردم شناسی موزه به املاک آصف وزیری (خانه کرد) منتقل شد و تنها اشیای باستان شناسی و تاریخی در اختیار داشت. در موزه به نمایش گذاشته شده است.

قسمت قبل از تاریخ

این قسمت در راهرو ورودی و یکی از اتاق های کنار سالن اصلی قرار دارد. مجموعه ای از سفال ها در این منطقه نگهداری می شود که در مناطق کردستان به ویژه بانه یافت شده است.

تعدادی کانتینر نیز با کنگاور مرتبط است. پیه سوزهای یافت شده توسط Bane از جمله ابزارهای این منطقه هستند.

بخشی از دوره تاریخی

این قسمت شامل اشیاء اصلی موزه است. سالن اصلی، یکی از اتاق های کنار سالن و راهروی خروجی برای نمایش این اشیا در نظر گرفته شده است. اشیای یافت شده از تپه زیویه (مهمترین تپه تاریخی استان کردستان) از مهم ترین اشیای این بخش محسوب می شود. ابزار تپه زیوی از ابزار طلا و ابزار سنگی تشکیل شده است.

• مجموعه تپه زیویه: این دستگاه ها از سردوک تشکیل شده است. مهره ها؛ زیورآلات زنانه؛ سفالگری؛ انواع ظروف خاکستری، قرمز و نخودی رنگ؛ اشیای برنزی شامل ظروف، تبر، سنجاق‌های تدفین، سوزن‌ها و حلقه‌های خیاطی، و اشیای استخوانی و عاج، از جمله قطعاتی که شکار و نبردها و نقوش اساطیری، گل رز، نقش‌های هندسی و نوک پیکان را نشان می‌دهند. در میان ظروف سفالی، مینای کوچکی با لعاب فیروزه‌ای، سفید و زرد و گل‌هایی به‌شکل گل، زیباترین کالای مجموعه به‌شمار می‌رود.
• سایر اشیاء: علاوه بر اشیای تپه زیوی، مجموعه ای از اشیاء فلزی و سرامیکی دیگر از جمله سرنیزه، خنجر، حلقه های مختلف، مجسمه های کوچک و ظروف سرامیکی به اشکال مختلف و گاهی با نقش های حکاکی شده یا نقاشی شده به رنگ های قرمز، خاکستری وجود دارد. رنگ های نخودی و همچنین ظروف در این قسمت لیوانی حاوی انواع کاسه ها و عطرها وجود دارد که محل دقیق کشف آنها مشخص نیست.
• ظروف سفالی: ظروف سفالی بخشی دیگر از اشیای دوره تاریخی است که به ظروف تدفین معروف هستند. به دلیل بزرگ بودن این ظروف تدفین، در فضای باز موزه نگهداری می شوند، در حالی که ظروف تدفین کوچکتر در داخل موزه نگهداری می شوند.
• مجموعه غار کرفتو: ابزارهای به دست آمده از کاوش های غار کرفتو و گاه قابل مقایسه با اشیای زیوی، اشیای نهایی این بخش را تشکیل می دهند.

• بخشی از دوران اسلامی

  تجهیزات این قسمت از دو قسمت سفالی و فلزی تشکیل شده است. اشیای زیبای هنر سفالگری هنرمندان دوره اسلامی در قسمت سفال اشیایی مانند تنگ، کاسه، فنجان، بشقاب، مجسمه و ریتون به نمایش گذاشته شده است. این اقلام با لعاب و نقش و خطوط بسیار عالی ساخته و تزئین شده اند. تعداد بسیار کمی از این دستگاه ها متعلق به کردستان است و بیشتر آنها به سایر نقاط کشور به ویژه ری، کاشان و نیشابور متصل هستند. انواع کاسه های باریک و سینی و دیگ و دیگ و انواع پیه سوز در قسمت اجسام فلزی می باشد.

• بخش نمایش موقت

  این قسمت در واقع زیرزمین ساختمان یا استخر خانه است و اکنون به نمایش آثار هنری در فضای باز اختصاص دارد. مجسمه های برنزی و ظروف شیشه ای از اشیای مهم این قسمت هستند. طبق نقشه های موزه، اشیاء این قسمت در حال تغییر هستند.