داریوش بزرگ؛ مردی که امپراطوری هخامنشی را خلق کرد

سلام جدید – خدمات توریستی: بسیاری از ما سلسله هخامنشی و تاریخ کلی ایران باستان را با کوروش بنیانگذار سلسله هخامنشی می شناسیم اما ایران باستان و سلسله هخامنشی شاه کم نداشتند. یکی از مهمترین این شاهان داریوش بزرگ یا داریوش اول بود.

اگر داریوش هخامنشی نبود شاید امپراتوری هخامنشی بیش از دو قرن بر ایران حکومت نمی کرد و ما امروز حتی نام کوروش را نداشتیم. این داریوش بود که ایران آشفته را سامان داد و پایه‌های امپراتوری را چنان مستحکم ساخت که نه تنها پادشاهان بعدی، بلکه سلسله‌های بعدی از این قدرت بهره‌مند شدند.

شجره نامه داریوش بزرگ; پسر عموی کوروش کبیر

همانطور که خود داریوش می گوید او فرزند ساتراپ ویشتاسپ یا والی هخامنشی پارت، هیرکانی، باختر و پارس بوده است. ویشتاسپ، پسر آرشام، از خاندان سلطنتی ایرانی هخامنشیان بود. او در زمان کامبوج و احتمالاً در زمان کوروش کبیر ساتراپ ایران بود. او کوروش کبیر را در سفرش علیه ماساژت ها همراهی کرد. با این حال، او را به ایران بازگرداندند تا از پسر بزرگش داریوش مراقبت کند که کوروش پس از خواب به او مشکوک به خیانت بود.

نام ویشتاسپ در کتیبه های تخت جمشید و در کتیبه بیستون یافت می شود که شجره نامه کامل داریوش بزرگ در آن آمده است:

داریوش بزرگ می گوید: پدر من ویشتاسپ است. پدر ویشتاسپ آرشام بود. پدر آرشام آریرمنه بود. پدر آریرمنه چیسیپس بود. پدرش هخامنشی بود. داریوش شاه می گوید: به همین دلیل ما را هخامنشی می نامند. از زمان های قدیم ما نجیب بوده ایم. سلسله ما از قدیم الایام سلطنتی بوده است. داریوش شاه می گوید: قبل از من هشت نفر از دودمان من پادشاه بودند. من نهمین هستم، نه نفر پشت سر هم پادشاه بوده اند.

در واقع داریوش پسر عموی کامبوج، پسر کوروش و از شاخه دیگری از خاندان سلطنتی هخامنشی بود. این موقعیت به او اجازه داد تا پس از مرگ کامبوجی کودتا را طراحی کند و بردیا یا موگی برادر کامبوجی را که شبیه او بود بکشد و خود بر تخت سلطنتی بنشیند.

داریوش و هفت همکشیم; کودتا برای کسب قدرت

هرودوت می گوید هفت تن از اشراف و اشراف ایران به نام های اتانس، آسپاتینی، گابریاس (گوبریا)، اینتافرنس، مگابیس (مگابیس)، هیدارنوس و داریوش، پسر ویستاسپس، زمانی که فهمیدند همگی فریب خورده اند، سعی کردند آنها را بکشند. توسط ژئومات مگ یا بردیا دروغین او و سایر مغولان در سال 521 قبل از میلاد قیام کردند و ژئومت را کشتند و داریوش بزرگ به پادشاهی رسید.

برخی از محققان مدرن، مانند آلبرت امستد آشوری آمریکایی، معتقدند مردی که به کامبوج حمله کرد بردیا واقعی و وارث واقعی سلطنت کوروش کبیر بود که داریوش او را کشت، سپس ژئوماتئوس نامید و داستان دروغین بردیا را برای توجیه اختراع کرد. کودتای او

Umstead می نویسد که داریوش پس از پادشاه شدن برای مشروعیت بخشیدن به موقعیت خود با دختر بردیا، پارمیس، ازدواج کرد و به این فکر می کند که بردیا واقعی را کشته و دخترش بخشی از غنایم کودتا بوده است. شورش گسترده در استان‌های هخامنشی یا ساتراپ‌ها نیز ممکن است نشانه‌ای از کشتن شاه برحق توسط داریوش باشد.

آغاز سلطنت داریوش بزرگ در مهر

به گفته برخی محققان، داریوش هخامنشی در سال 522 پیش از میلاد در 16 مهر تاجگذاری کرد و رسماً پادشاه ایران شد.

سورنا فیروزی کارشناس ارشد باستان شناسی با اشاره به این مطلب در امرداد می نویسد: در ادامه گزارش بیستون روزها، ماه ها و سال ها از برخی رویدادها توسط وی در سه نسخه فارسی، ایلامی و نو بابلی انجام شده است. مثلاً می دانیم در ژانویه یا ژوئن در کدام مبارزه پیروز شده است.

به گزارش بیستون، در روز دهم ماه باغ یدیش با همراهی شش تن از دوستانش، گومات را در قلعه خود در ماد واژگون کرد. در نسخه فارسی او گفت که پس از شکست موگا به پادشاهی رسید. در نسخه عیلامی همین کتیبه نیز آمده است که «موگ را دفع کرده و در سرزمین پادشاهی است»، سپس طبق گزارش هرودوت پنج روز پس از این واقعه، ملاقات آن هفت نفر صورت می‌گیرد. برای اولین بار در تاریخ، اوتانا، پسر ثوخارا، به صورت تئوریک، 12 سال قبل از دموکراسی آتن و 13 سال قبل از جمهوری رم، از رفقای خود خواست که یک شورای شهر مردمی تشکیل دهند و رأی گیری را مبنایی قرار دهند. چیزها سرانجام در جلسه همه به جز اوتان و مگابیز به این نتیجه رسیدند که شهریار باید ادامه یابد و صبح روز بعد داریوش پس از جنگ شهریار شود (همان، 86-84). 16 مهر 522 ق.م این رویداد در گزارش های آرشیو رسمی امپراتوری که توسط کتزیوس شرح داده شده و در خلاصه فوتیوس قابل مشاهده است نیز ذکر شده است.

داریوش؛ مردی که شورش ها را سرکوب کرد

پس از آغاز سلطنت داریوش، تمام استان ها شروع به شورش کردند و داریوش و یارانش 9 پادشاه را که طی 19 جنگ با او جنگیدند سرکوب کردند. اولین شیوع در ایلام رخ داد. در ماد، مدعی که خود را یکی از مخالفان هووهسترا می نامید، مدعی پادشاهی ماد شد. در پارس مدعی دیگری بردیاس پسر کوروش نامیده می شود.

این واقعیت که شورشیان همیشه در یک زمان ملاقات نمی کنند و هدف یا اتحادی مشترک با یکدیگر ندارند، عامل اصلی است که به داریوش در دفع شورش ها کمک می کند. شورش بابلی ها کمتر از سایر شورش ها باعث نگرانی داریوش نشد. همه این شورش هایی که در ارمنستان، مدا، کردستان، روحاج و مرو رخ داد با خشونت سرکوب شد و داریوش خشونت را در این موارد وسیله ای دانست که می تواند از توسعه و تکرار چنین حوادثی جلوگیری کند.

کتیبه بیستون که گزارش این جنگ های پایان ناپذیر است، نشان می دهد که توانایی او در تأمین نظم و امنیت امپراتوری به قیمت رنج و تلاش مستمر و بی وقفه به دست آمده است. ساتراپ هایی که کوروش پس از فتح و فتح استان ها در هر قلمرو جدید منصوب می کرد، اکثراً توسط خودشان انتخاب می شدند و نیروها و تجهیزاتی در اختیار داشتند.

با مرگ کامبوج و کشته شدن مردی که بسیاری از استان‌ها آن را پسر کوروش می‌شناختند، تجاوزات این حاکمان استقلال‌طلب منجر به نارضایتی مردم شد و مردم استان‌ها بهانه‌های شورش خود را گرفتند. داریوش مردی عالم بود و با ازدواج با دختر کوروش و چند دختر از خانواده‌های بزرگ پارسی، او را در موقعیتی قرار داد که اعیان پارس و ماد، هر کدام به‌خاطر خویشاوندی یا سببی، به این پادشاه جدید که او را به حمایت واداشت. و از او اطاعت کرد. آنها پذیرفته بودند که وفادار و حتی علاقه مند بمانند.

داریوش بزرگ؛ پادشاهی خلاق و مبتکر

با وجود این اما و اگر در نحوه به سلطنت رسیدن داریوش و این حجم از قتل و خونریزی، به نظر می رسد که داریوش در طول سلطنت 36 ساله خود نه تنها بسیار موفق بوده، بلکه دست به ابداعات بسیاری زده است که تاریخ ایران را تغییر داده است. .

جاده سلطنتی؛ شاهراه دنیای باستان و راز ثروت و قدرت امپراتوری

راه شاهی به دستور داریوش بزرگ ساخته شد. این شاهراه دارای دو انشعاب یکی از پاسارگاد (پایتخت هخامنشیان) و دیگری از هگمتان (پایتخت تابستانی آنها) است که در نزدیکی شوش به هم می پیوندند و سپس راه به سمت رودخانه میانه و غرب آناتولی ادامه می یابد. این جاده اولین جاده بین المللی جهان و مدرن ترین و امن ترین جاده جهان در زمان خود است.

جاده سلطنتی ۲۶۹۹ کیلومتر طول دارد و در هر ۲۴ کیلومتر توقف می‌کند و ۱۱۱ ایستگاه دارد.

داریوش؛ پادشاهی که می نویسد

شاید خود خطوط و سنگ های سنگ بنا چیزی نباشد که دیده شود و می توان گفت هر پادشاهی به دنبال ثبت اعمال خود بوده است. اما نوشتن و زبان می تواند نزدیک ترین سرنخ ما به ذهنیت یک فرد باشد. بخش مهمی از آنچه در مورد هخامنشیان می دانیم به لطف کتیبه های به جا مانده از داریوش است.

دکتر عبدالرضا ناصر مقدسی در توضیح این مشکل می نویسد: رجوع کنید به بیستون: سنگ کتیبه ای به طول 22 متر و ارتفاع 7 متر و 80 سانتی متر. شاهکاری سنگی عظیم متشکل از تصویر و نوشته که در دوران باستان شاهکاری نادر به شمار می رفت.

در این کتیبه که بزرگ ترین کتیبه سنگی جهان است، داستان به سلطنت رسیدن داریوش و جنگ های او برای برقراری این حکومت به زبان های اکدی، ایلامی و پارسی باستان و به خط میخی ثبت شده است. این تنوع خطوط نشان از اهمیت داریوش در ثبت وقایع دارد.

در ایران باستان مجسمه داریوش بزرگ وجود دارد. بر روی لباس این مجسمه کتیبه ای به چهار زبان وجود دارد.

سمت راست به زبان های پارسی باستان، ایلامی و بابلی و سمت چپ به خط هیروگلیف مصری. همچنین در پشت و جلوی پایه، تصویر هپی، ایزد نیل و در سطوح جانبی آن، نام ساتراپ های مختلف ایران به خط هیروگلیف نقش بسته و هر یک در داخل قاب یا کارتوش نقاشی شده است. .

داریوش؛ پادشاه سازه های عظیم

داریوش سنگ بنای تخت جمشید را گذاشت و او بود که چنین بنای عظیمی را طراحی کرد. او بود که جاده شاه را شاهراه ساخت.

به گفته دکتر عبدالناصر مقدسی، او کانالی را در مصر بین نیل و دریای سرخ ایجاد کرد تا مصر را به ایران متصل کند. این کانال در سی کیلومتری کانال سوئز فعلی قرار دارد. در یکی از کتیبه های سنگی مرتبط با این کانال از دستور خود برای حفر آن برای عبور کشتی از مصر به ایران می گوید. هدف از حفر این کانال را می توان در راستای ساخت همان جاده سلطنتی برای ایجاد مسیرهای جدید برای اتصال مناطق مختلف پادشاهی با یکدیگر دانست.

بازطراحی نظامی امپراتوری؛ خالق ارتش ابدی

داریوش برای اینکه نیروی نظامی به سرعت و به اندازه کافی به مکان های مورد نیاز برسد، لشکری ​​ترتیب داده بود که به لشکر جاویدان معروف بود زیرا هیچ گاه از تعداد آن کاسته نشد و بلافاصله جاهای خالی را پر کرد. تعداد این لشکر ده هزار نفر بود.

نام ارتش جاودانه توسط یونانیان به این سپاه داده شد. یونانیان آنها را “ابدی” می نامیدند به این دلیل که بر خلاف رویه معمول در دنیای باستان، این ارتش یک سپاه بود. به دلیل کمبود منابع کافی، نام اصلی (اسپود) این قسمت از ارتش شاهنشاهی هخامنشی به دست ما نرسیده است.

اولین گروه 1000 نفری، یعنی هنگی که نیزه های آن به انارهای طلایی ختم می شد، «هنگ نگهبان» بود. همگی ایرانی و بسیار معروف و وحشتناک بودند. حفاظت از امپراطور به هنگ نگهبان سپرده شد و بنابراین در طول نبرد آنها دقیقاً در مقابل و در کنار حاکم قرار گرفتند. اعضای این گارد در دربار بیش از بقیه ارتش به شاه می ایستادند. از آنجایی که نگهبانی از پادشاه وظیفه اصلی آنها بود، تنها هنگی که همۀ آنها طلا بود سپر تهیه می شد. درعوض باید تیر و کمان و ترکش را رها می کردند اما شمشیر کوتاه ایلامی داشتند.

واحد پول را ضرب کنید

ارتباط دائمی اقتصادی بین تمامی استان ها نیازمند نظام ارزی و نظام اوزان و مبالغ قابل تبدیل در سراسر کشور است. سکه های طلایی که در این دوره در سراسر ایران رواج یافت، سکه دریک نامیده می شد. در تاریخ جهان لیدیا اولین کشوری بود که در آن سکه ضرب شد اما در تاریخ ایران در زمان داریوش اولین سکه متعلق به ایران ساخته شد.

مرگ شاه بزرگ

داریوش در سال 486 قبل از میلاد درگذشت. بعد از یک ماه بیماری آرامگاه او در دل کوه رحمت در محلی به نام نگسه رستم در مرودشت فارس در نزدیکی شیراز است. سر در آرامگاه داریوش مانند سایر مقبره ها به شکل صلیب بزرگ به ارتفاع 22 متر و عرض 11 متر حجاری شده است. در بالا نقش برجسته ای وجود دارد که در اصل نقاشی شده است و پادشاه را نشان می دهد که بر روی یک پایه ایستاده است که توسط دو ردیف از نمایندگان سی قبیله حمایت می شود که هویت آنها در کتیبه ای به سه زبان ذکر شده است. وصیت نامه ای از سخنان داریوش که آخرین آرزویش فقط این بود بر کتیبه قبر او حک شده است:

اهورامزدا این کشور را از لشکر دشمن، از خشکسالی و از دروغ محافظت می کند.