حتما از کوه سوخته امیدیه بازدید کنید

تودی تریپ: انتشار گاز در لبه جنوبی تاقدیس آغاجاری در نزدیکی شهر صنعتی امیدیه ظاهر این کوه را سیاه رنگ و آن را تیره کرده است به طوری که از قدیم الایام در بین مردم به کوه سوخته شهرت داشته است.

از پشت این کوه سوخته، زبانه‌های آتش، شعله‌های آتش را از دل سنگی زمین می‌دریدند، سازندهای زمین‌شناسی را در مسیر خود می‌سوختند و دود و سیاهی آن‌ها را چنان به آسمان می‌فرستادند که از دور در میان مردم به وضوح قابل مشاهده بود. مناظر اطراف

آشنایی با کوه سوخته امیدیه

کوه سوخته در استان خوزستان است. زبانه ای از آتش از خاک بیرون می زند و سنگ های کوه سوخته و دود سیاهی به آسمان می رود.

تاریکی این دود، فضای اطراف چشمه های آتشین این کوه را سیاه جلوه می دهد. کوه سوخته کوچکتر از تشکوه است و رنگ سیاه آن را از کوه های اطراف متمایز می کند.

در بالای کوه شکاف عمیقی وجود دارد که حاصل رانش زمین یا توده زمین است که خروجی اصلی گاز است و آتش از درون می سوزد.

کوه سوخته امیدیه به دلیل ظاهر و آثار و شواهد هیدروکربنی در سطح زمین یک اثر گرانبها و ارزشمند ژئوتوریسمی است که نه تنها برای زمین شناسان بلکه برای همه دوستداران طبیعت جذاب و دیدنی است.

کوه سوخته یکی از جاذبه های طبیعی استان خوزستان است که در نزدیکی امیدیه قرار دارد. شعله های آتش از صخره های این کوه بلند می شود و دود سیاهی تولید می کند که باعث سیاه شدن کوه می شود.

در بالای این کوه شکاف عمیقی وجود دارد که ممکن است در اثر زلزله یا رانش زمین به وجود آمده باشد. کوه سوخته بستری مناسب برای تحقیقات زمین شناسی است و همواره تعداد زیادی از زمین شناسان را به خود جذب می کند.

نور آتش این کوه در شب زیبایی خاصی دارد و منظره شگفت انگیزی را به وجود می آورد.

آتش‌های ابدی محل‌هایی هستند که گازهای طبیعی به بیرون نشت می‌کنند که به‌نوعی شعله‌ور می‌شدند و مدت‌ها می‌سوختند و اکنون آثار و بقایای سوختگی در سنگ‌های نزدیک محل نشت دیده می‌شود.

در آیین ایرانیان باستان این گونه آتش ها مقدس بوده و در زبان پهلوی آن را اهوراییشنیک می نامیدند.

کوه سوخته امیدیه یکی از این آتش های جاودانه است که به گفته بزرگان و اولیای محلی آن را زهیت می نامند و از گذشته های دور تاکنون بارها سوخته است.

در حال حاضر روستایی به نام خایت زوبید (زوهیت) در مجاورت این کوه ساخته شده است.

آنها بیان می کنند که در سال های اخیر شعله های آتش آبی-سبز از قله این کوه به ارتفاع بسیار زیاد شلیک شده است.

(در فصل زمستان و در هنگام بارندگی، اثر این آتش سوزی بیشتر نمایان می شود.) در بازدید از بلندترین نقطه این کوه، آثاری از آجر و سفال های دوران پیش از اسلام و آثاری از دیوار تخریب شده یک بنا ( احتمالاً آتشکده یا آتشگاه) دیده می شود که نشان از قدمت، وجود و شناسایی این محوطه در دوران پیش از اسلام دارد و احتمالاً مردم آن زمان از گرمای این شعله ها برای پختن سفال و آجر استفاده می کرده اند. . .

کوه سوخته امیدیه از یک سو به دلیل شکل و ظاهر و از سوی دیگر به دلیل وجود آثار و شواهد هیدروکربنی در سطح زمین، یک اثر ارزشمند و ارزشمند ژئوتوریسمی در زمین شناسی و ایالت تکتونیکی زاگرس که نه تنها برای زمین شناسان بلکه برای همه علاقمندان به طبیعت جذاب و دیدنی است.

کوه سوخته امیدیه کجاست؟

کوه سوخته امیدیه در 120 کیلومتری شهر اهواز و 12 کیلومتری شمال شرقی امیدیه در حاشیه جاده این شهر به بندر دیلم در مختصات جغرافیایی 49، 46، o49 طول شرقی واقع شده است. و 09, 42, o30 عرض شمالی و ارتفاع از سطح دریا 110 متر می باشد.

آدرس: ایران، خوزستان، نزدیک امیدیه

در فوریه 2004 و دسامبر 2005، کارشناسان گروه سطح زمین در بخش توسعه زمین شناسی شرکت ملی نفت جنوب (NISOC) توانستند شگفتی های کوه سوخته را از نزدیک مشاهده کنند. مشاهدات این گروه به شرح زیر است:

• منظره این کوه از دور سوخته و دود گرفته به همین دلیل به آن کوه سوخته می گویند.
• در بالای کوه بر اثر رانش زمین یا خشکی، شکاف باز و عمیقی ایجاد شده که خروجی اصلی خروج گاز و شعله ور شدن آتش است.
• علاوه بر ترک اصلی، تعداد زیادی دهانه کوچک دیگر در اطراف دهانه اصلی وجود دارد که گاز از آن خارج می شود.

• سازندهای تشکیل دهنده کوه (سازند تبخیری گچساران و سازند میشان مارنی) در اطراف دریچه اصلی گاز سوزانده و تا شعاع زیادی پخته می شوند تا پای انسان به راحتی در آن فرو رود. (سنگ ها توخالی و سبک هستند.)
• کریستال های زرد گوگرد در محل های خروج گاز متبلور شده است که یکی از پدیده های دیدنی آن است.
• در برخی نقاط، رشته هایی از کریستال های گوگرد زرد، لایه های تیره زیر را پوشانده است.
• از قله کوه تا قله آن، زمین گرم و داغ است.
• دود داغ از منافذ سازندهای زمین شناسی خارج می شود.
• بوی گاز سولفید هیدروژن شبیه بوی تخم مرغ های فاسد در باد است.
• از شمال غربی به جنوب شرقی، با افزایش فعالیت های تراست آغاجاری، گچ های غیرفعال به گچ های فعال تبدیل شدند.
• در جاهایی که گچ غیر فعال بیشتر دیده می شود، رنگ کوه سفید است.
• ردیابی فسیل های سنگ آهک های مارنی سازند میشان در اثر حرارت سوخته و رنگی متفاوت از متن اصلی روی سنگ گرفته است.