دهکده زراس؛ پناهگاهی از آرامش / سفری به دل جنوب خوزستان و دست‌نخورده‌ترین زیبایی‌ها

تودی تریپ: استان خوزستان یکی از زیباترین و پرطرفدارترین استان های ایرانگردی است. این استان جدای از دیدنی ها و مکان های متعدد و منحصر به فرد در شهرهای مختلف، طبیعتاً از دو ناحیه کوهستانی و جلگه ای تشکیل شده است. البته لازم به ذکر است که بیشتر مناطق این استان جلگه ای است که همین امر دلیل پیدایش طبیعت بکر و فوق العاده سرسبز در بسیاری از نقاط آن است.

پناهگاه آرامش بخش زوراس در خوزستان

زاراس; جاذبه ای که از طبیعت بکر و ناشناخته خوزستان می آید در دل می نشیند و آرامش خاص خود را در وجود هر بیننده ای می گستراند. اینجا خوزستان است، سرزمین نخل های سر به فلک کشیده؛ سرزمینی که آن را به خاطر هوای گرم و گرمای شدیدش می شناسید.

اما این تنها یک روی سکه است، طبیعت خوزستان تنها به تالاب ها و نیزار زارها ختم نمی شود، زمان آن رسیده که طبیعت آرام، آزاد و بخشنده خوزستان را به همگان نشان دهیم.

روستای زاراس را باید دید، باید در میان طبیعت بکر و هوای مطبوعش و در کنار مردان و زنان زحمتکش و مهربان قدم زد. باید نگاه مراقب و بی تکلف چوپان ها، چهره های خندان بچه ها را حس کرد.

باید سنگ های خانه های بی آلایش را لمس کنید، چند جرعه آب از مشک سیاه زن روستایی بنوشید و عطر خوش نان محلی را با تمام وجود احساس کنید.

منطقه زراس یکی از نقاط دیدنی استان خوزستان در 250 کیلومتری شمال شرقی اهواز، 14 کیلومتری جنوب شهر دهدز و 39 کیلومتری سد کارون 3 واقع شده است. ارتفاعات کوه گل و جاده ایذه – شاهکرد از جنوب و غرب به حوضه آبریز سد کارون 3 و روستای درب گریبی و از شرق به روستای زراس می رسد.

بهترین فصل برای لذت بردن از هوای معتدل و طبیعت زیبای زاراس بهار است. در بهار باید کفش های خود را درآورید، آغوش خود را باز کنید، در مسیری که در میان چمن ها پنهان شده بدوید و به صداهای طبیعت گوش دهید. در زمستان می توان دست نوازشگر سرما را بر سر طبیعت این دیار دنبال کرد و از ارتفاعات پوشیده از برف و دشت های سفید لذت برد و حتی در تابستان نیز می توان چند صباحی را به دور از گرمای عذاب آور سایر نقاط خوزستان در اینجا استراحت کرد.

دیدنی های طبیعی و تاریخی روستای زارس

نقاط دیدنی

مناظر فوق العاده جذاب و دیدنی روستای زراس خوزستان در تصور ما از این استان دور است و بسیاری از واژه بهشت ​​برای توصیف زیبایی آن استفاده می کنند.

از جمله جاذبه های طبیعی که باید در سفر خود ببینید، دریاچه سد کارون 3 است که در کنار روستا نقطه دلپذیری را تشکیل می دهد و چشم اندازی خیره کننده از کوه های سر به فلک کشیده دارد.

جایی به نام بولوت بلند نیز در 22 کیلومتری اینجا قرار دارد و اگر کمی رانندگی کنید به آن خواهید رسید.

اما آبشار شیوند ایذه در مقابل روستای زراس خوزستان قرار دارد و البته روستای شیوند نیز در همین حوالی است و یکی از جاذبه های اصلی منطقه محسوب می شود. اطراف روستای شیوند با دریاچه پشت سد، رودخانه کارون، رشته کوه زاگرس، جنگل‌های بلوط، رودخانه‌ها، آبراهه‌ها، آبشارها، صخره‌ها و طبیعت بکر این منطقه را به مکانی فوق‌العاده زیبا تبدیل کرده است و می‌تواند به قطب گردشگری کشور تبدیل شود. منطقه.

کوه های مرتفع منگشت دارای قله های پوشیده از برف است و جنگل های بکر در دامنه آنها رشد کرده است. در این منطقه باغات میوه نیز وجود دارد. مکان های پوشیده از درختان بلوط، منطقه تاراز، گلزار، دشت سوسن، ترک، کله، دوتو، دشت های بزرگ و کوچک از دیگر جاذبه های طبیعی هستند.

بناهای تاریخی

ارگ طاق تواله یا اتابکی متعلق به دوره ایلخانی و دوره تیموری است و در ایذه، خیابان محمد رسول الله قرار دارد و این اثر به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. دارای معماری داخلی استادانه و شگفت انگیزی است که متعلق به دوره اتابکان لر و حدود قرن هفتم هجری است. بنایی در مرکز شهر فعلی که در دوره ایلخانان قلعه بوده و در دوره اتابکان نیز مورد استفاده قرار می گرفته و دارای کاشی معرق، تلفیقی از آجر و کاشی، گچ بری های رنگارنگ و سازه های معماری بی نظیر برای زمان خود است و متاسفانه ، که لازم نیست در نظر گرفته شوند.

نقش برجسته کول فر یکی از مهمترین آثار تاریخی است که در چند کیلومتری جنوب غربی شهر باستانی ایذه قرار دارد و با نام سنگ نبشته های کول فر در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

سنگ نگاره های کول فره در تنگه ای در هفت کیلومتری شمال شرقی ایذه حاوی شش نقش برجسته مربوط به دوره ایلامی است که با توجه به سنگ نوشته های به جا مانده و بقایای محل زندگی آنها در گذشته های دور در میان کوه ها باقی مانده است. قبرها، مجرای آب، بقایای بنا و پست دیده بانی، می توان گفت که این مکان عبادتگاه بوده است.

قلعه کژدم در سده های نخستین پس از اسلام ساخته شده و محل دقیق آن شهر ایذه بخش مرکزی، روستایی در حومه شرقی و روستای خنگ ازدر و بر فراز آثار باستانی خنگ ازدر است و در سال 1386 شمسی. به عنوان یک اثر ملی ثبت شده معرفی شد.