برج آزادی؛ نمادی متحیرکننده در تهران

تودی تریپ: برج آزادی تهران اولین برج بلند ایران مدرن است و علیرغم اینکه سال هاست با آن رقابت می کند، یکی از محبوب ترین عناصر پایتخت است.

برج آزادی تهران مکانی است که بسیاری از وقایع تاریخ معاصر ایران در کنار آن رخ داده است.

اکثر ایرانیانی که در تهران زندگی می کنند یا به تهران سفر کرده اند در کنار برج آزادی عکس یادگاری دارند.

برج آزادی توسط یک معمار 24 ساله طراحی شده است اما از نظر شکل و پیکربندی ساختاری مستحکم و درخشان دارد.

برج آزادی چند متر است؟

طول این بنا 63 متر، ارتفاع آن از سطح زمین 45 متر و ارتفاع آن از کف موزه 5 متر است.

آثار و بناهای ساخته شده در دوره پهلوی اول به طور همزمان تحت تأثیر سه مکتب معماری قاجار، باستان‌گرایی نئوکلاسیک (معماری ایران باستان) و سبک مدرن است.

اما در دوران پهلوی دوم، معماری ایرانی بیشتر به سمت سبک مدرن پیش رفت و از مبانی و نشانه های معماری ایرانی فاصله گرفت.

اما برج آزادی که در آن زمان به برج یادمان شهیاد معروف بود، اگرچه مدرن است، اما ویژگی‌هایی از معماری اصیل ایرانی را در خود دارد و به همین دلیل می‌توان آن را نمادی ملی نامید.

در واقع سبک معماری برج آزادی ترکیبی از سبک های به کار رفته در معماری ساسانی و پس از اسلام است.

حسین امانت، طراح ارشد این بنا گفت که ایده اولیه را از برج های چهارطاقی متعلق به دوران ساسانی گرفته است.

چهار طاق از یک پایه مربع با یک قوس تشکیل شده است. در زمان ساسانیان از چهار طاق به عنوان آتشکده استفاده می شد.

در برج آزادی ستون های چهارطاقی برداشته شده و این برج در واقع بر اساس مجسمه یا مجسمه ساخته شده است.

علاوه بر چهار طاق، چند عنصر دیگر از معماری ایرانی در برج آزادی یافت می شود. یکی از مهم ترین آنها مقران است.

اگرچه مقرنس به عنوان یکی از عناصر معماری پس از اسلام شناخته می شود، اما با بررسی برخی از آثار معماری به جا مانده از مادها و پیش از اسلام در ایران، نمونه هایی را می توان مشاهده کرد که می تواند مبنای شکل گیری هنر مقرنس شناخته شده در ایران باشد. ایران.

مقرانسی به کار رفته در برج آزادی را می توان مقرنسی معکوس نامید.

نمونه های نزدیک را می توان در مسجد جامع عباسی و مسجد نصیرالملک مشاهده کرد.

در برج آزادی، خطوط مستقیم به خطوط منحنی تبدیل می شوند و در نهایت شبکه ای از خطوط متقاطع را ایجاد می کنند که بسیار شبیه به الگوی نارنگی است.

حسین امانت در واقع عناصر تزئینی را از معماری باستانی ایران به عاریت گرفته، اما اثری متفاوت با زیبایی خارق العاده خلق کرده است.

بالای برج آزادی ترکیبی از آفتاب و ترنج است که در میان طاس ها یافت می شود.

طاق اصلی برج آزادی به شدت از طاق طاق قصری الهام گرفته شده است.

در بالای برج آزادی پنجره هایی قرار دارد که تحت تاثیر فرم های به کار رفته در برج های سلجوقی است. نمونه بارز این شباهت را می توان در شیارهای برج توگرل مشاهده کرد.

اگر از ارتفاع بالا به فضایی که برج آزادی در آن واقع شده است نگاه کنیم، شباهت های زیادی بین چیدمان و طرح چمن و فضای اطراف آن با نقوش داخل گنبد شیخ لطف الله مشاهده می شود.

این نقوش برای تداعی مفهوم عرفانی تعدد در وحدت ایجاد شده است که البته نمونه بارز چنین تقسیم بندی را می توان در باغ پاسارگاد مشاهده کرد. باغ هایی که با تاثیر از شکل کندوی عسل طراحی شده اند.

بهترین توصیف در مورد معماری برج آزادی، اهمیت دادن به هویت و اصالت فرهنگی است که تلفیق و تلفیق سبک های معماری مدرن و سنتی در برج آزادی به بهترین شکل ممکن اتفاق افتاده است و به همین دلیل برخی آن را آنها علاوه بر نماد ملی، نماد ترکیب موفق سنت و مدرنیسم را نیز می شناسند.

برج آزادی از بالا

قبل از اینکه به جنبه های مختلف معماری برج آزادی بپردازیم، می خواهیم ویژگی های مختلف این بنا را در یک نگاه کلی مرور کنیم.

برج آزادی معمولاً ۶۳ متر ارتفاع دارد و ارتفاع آن از سطح زمین تا پشت بام به ۴۵ متر می‌رسد.

این برج به شکل مجسمه است و در ساخت آن از 46000 قطعه سنگ تراشیده و تراشیده استفاده شده است.

این سازه ارتباط تنگاتنگی با میدان آزادی دارد و در میان نقشه ها و چمن های میدان خودنمایی می کند. مدل هایی که از طراحی داخلی گنبد مسجد شیخ لطف الله الهام گرفته شده و در این مربع شکلی بیضی پیدا می کند.

همانطور که حسین امانت در مورد ظاهر برج می گوید، به دلیل نزدیک بودن ساختمان به فرودگاه مهرآباد، اجازه نداشت ارتفاع برج آزادی را از 45 متر بیشتر کند. در حالی که او این تصور را در ذهن داشت که وقتی مردم به برج نزدیک می شوند، بالا می روند.

برای حل این مشکل، معمار و طراح سازه یک شیب در میدان اطراف برج ایجاد کردند. مثلاً وقتی از فرودگاه مهرآباد وارد میدان می‌شوید، از یک شیب بالا می‌روید، سپس وقتی به آبنمای مدور می‌رسید، دوباره بالا می‌روید.

همه اینها در حالی است که زمین زیر برج کاملاً هموار است و این صفحه و شیب میدان هنگام برخورد خطوط قوسی جالبی ایجاد می کند.

تصویر کلی برج آزادی ترکیبی از دو جفت طاق بزرگ است که در صفحات متقاطع به هم می رسند و در نهایت یک حجم سفید بزرگ ایجاد می کنند.

این حجم توسط بدنه‌ای از سنگ‌های سفید که به زیبایی در رنگ‌های آبی فیروزه‌ای کانالی شده‌اند تقسیم شده و نمای کلی ساختمان را شکل می‌دهد. این برج دارای 4 نما متقارن با یکدیگر است که نماهای شرقی و غربی آن نماهای اصلی را تشکیل می دهند.

علاوه بر اینها تزیینات و مکرانه های دیدنی در بین طاق اصلی به چشم می خورد که بر شکوه بنا افزوده و آن را بسیار جذاب و در عین حال زیبا کرده است.