برج آرامگاه بابا حسین ملایر کجاست؟
تودی تریپ: از دیرباز مقبره ها بیش از هر نوع بنای معماری در ایران اهمیت داشته و در جامعه و فرهنگ ایرانی جا افتاده است.
به دلیل ارتباط ایرانیان با دین، مقبره های مذهبی مرکز و هسته اصلی ارتباط با خالق یکتا برای رفع نیازها و خواسته ها بوده است.
معماری اسلامی به همین دلیل شکل گرفت و توسعه یافت و به گونه ای شد که امروز باشکوه ترین بناهای اسلامی اماکن مذهبی مقدس هستند.
ملایر شهری بزرگ و تاریخی در غرب ایران و دومین شهر بزرگ استان همدان از نظر جمعیت است.
ملایر از دو کلمه مال به معنی خانه و آگار به معنی آتش تشکیل شده است. در نتیجه منظور از ملایر سرزمین آتش است.
آشنایی با ملایر
ملایر شهری تاریخی با دیدنی های فراوان و جاذبه های تاریخی ارزشمند و همچنین مهد هنر منبت و مبل سازی است که در سراسر ایران شهرت دارد.
این شهر زیبا در غرب کشور به دلیل جمعیتی که دارد عنوان دومین شهر بزرگ استان همدان را به خود اختصاص داده است.
باستان شناسان می گویند که تاریخ زندگی بشر در این سرزمین با تمدن عیلام برابری می کند.
وی در 15 کیلومتری غرب این شهر که «تپه نوشیجان» نام دارد کاوش هایی انجام داد و طی این بررسی ها سه طبقه در این تپه باستانی شناسایی شد.
طبق اطلاعات ارائه شده توسط محققان طبقه اول متعلق به مادها، طبقه دوم متعلق به هخامنشیان و طبقه سوم متعلق به ساسانیان است.
برخی از باستان شناسان بر این باورند که قدیمی ترین سندی که وجود شهر ملایر را در دوره ساسانی نشان می دهد، حکاکی نام «مالیار» بر روی سکه های آن دوران است که برخی از آنها امروزه باقی مانده است.
جمعیت شهر ملایر بر اساس آخرین سرشماری نفوس و مسکن در سال ۲۰۱۹، ۱۵۹۸۴۸ نفر است.
اکثر مردم مالایی فارس هستند. اقلیت های ترک نیز در مناطق شمالی ملایر زندگی می کنند.
گویش لری به دلایل مختلف رو به زوال رفته است و بیشتر آنها فارسی را با لهجه مالایی صحبت می کنند. مردم لک نیز در این شهر زندگی می کنند.
اکثر مالایی ها مسلمان و پیرو مذهب شیعه هستند.
اقلیت های مذهبی نیز در این شهر زندگی می کنند. در گذشته تعداد زیادی یهودی در این شهر زندگی می کردند، اما پس از انقلاب اسلامی اکثر آنها مهاجرت کردند.
در گذشته کلیسای ارامنه ملایر نیز در این شهر وجود داشته است.
نوع پوشش محلی مردم مالایی به طور طبیعی متاثر از فرهنگ لری و لکی است.
مردان لک روسری به کمر می بندند، کلاه یا سربند می بندند و شلوار بلند و گشاد و پیراهن بلند می پوشند.
زنان لک نیز لباس های بلند و گشاد مانند «کارما چین» و «لچاک» می پوشند. کرم چین جامه ای است بلند و گشاد و لخ جامه بلند و زیبایی است که بر سر می پوشند.
مردان لر از پوشش های ساده ای استفاده می کنند که تزئینات چندانی ندارد و در آداب و رسوم عمومی این کشور به «شال و کت» معروف است.
خانم های جوان لر از پارچه های الوان در رنگ ها و طرح های شاد با سربندهای زیبا و رنگارنگ استفاده می کنند. خانم های مسن نیز از لباس های تیره با طرح های ساده و مدل موی سیاه و سفید استفاده می کنند.
محل برج – آرامگاه بابا حسین
از دیرباز مقبره ها بیش از هر نوع بنای معماری در ایران اهمیت داشته و در جامعه و فرهنگ ایرانی جا افتاده است.
به دلیل ارتباط ایرانیان با دین، مقبره های مذهبی مرکز و هسته اصلی ارتباط با خالق یکتا برای رفع نیازها و خواسته ها بوده است.
معماری اسلامی به همین دلیل شکل گرفت و توسعه یافت و به گونه ای شد که امروز باشکوه ترین بناهای اسلامی اماکن مذهبی مقدس هستند.
بابا حسین ملایر یکی از آن آرامگاه های متبرکه و محترم ایرانیان است.
بابا حسین ملایر یکی از آن آرامگاه های متبرکه و محترم ایرانیان است. برج آرامگاه بابا حسین در 55 کیلومتری غرب ملایر و 12 کیلومتری شرق مرکز روستای سفید کوه (آنوه) در دامنه باغ‌های روستای سیاه کمر قرار دارد.
گفته می شود که این مکان مقبره یکی از پیامبران بنی اسرائیل به نام حضرت یوشع بن نوح بوده که در گذشته مورد توجه یهودیان ساکن این منطقه بوده است.
برج آرامگاه بابا حسین دارای پلانی منظم 12 ضلعی شبیه برج آرامگاه با گنبد مستقیم است.
فضای داخلی آن هشت ضلعی بود و طاق نسبتاً عمیقی با طاق نماهایی در هر طرف ایجاد شده بود. هر یک از این طاق‌ها در داخل یک قاب مستطیل شکل قرار گرفته‌اند که با آجرکاری برجسته ایجاد شده است.
وجود این طاق ها، علاوه بر تزئین، به گونه ای طراحی شده بود که دوازده ضلع بیرونی را به 8 ضلع در داخل کاهش دهد.
«برج آرامگاه بابا حسین» به «مقبره حضرت یوشع» نیز معروف است و بر اساس روایات و گفته‌های مردم ملایر به نظر می‌رسد که این بنای تاریخی آرامگاه و آرامگاه یکی از پیامبران باشد. از بنی اسرائیل، به نام «یوشع بن نوح علیه السلام»، است.
به نظر می رسد این مقبره متعلق به قرن ششم تا هشتم هجری باشد و در گذشته در میان پیروان یهودی ساکن این منطقه از کشور بسیار مهم و ارزشمند بوده است.
این برج که در دامنه باغ های روستای سیاه کمر از توابع ملایر کارا قرار دارد دارای پلان و طرح 12 ضلعی منظم است و می توان آن را در گروه برج های تدفین با گنبد مخروطی یا «پایه» قرار داد.
