گونه‌های جالب گیاهی و جانوری پارک ملی ساریگل

تودی تریپ: پارک ملی به مجموعه ای از منابع طبیعی از جمله جنگل ها، مراتع، نخلستان های طبیعی، دشت ها، رودخانه ها، دریاچه ها و کوه ها اطلاق می شود که نمونه های برجسته ای از پدیده های طبیعی را نشان می دهند.

دولت ها به منظور حفظ وضعیت اکوسیستم و همچنین ایجاد محیط مناسب برای پرورش و تکثیر حیوانات وحشی و رشد گیاهان در معرض خطر و جلوگیری از دخالت مخرب انسان، این مناطق را تحت حفاظت قرار می دهند.

پارک ملی و منطقه حفاظت شده ساریگل در استان خراسان شمالی و در شرق شهرستان اسفرین واقع شده است. حداقل فاصله آن از نزدیکترین شهر اسفرین حدود 8 کیلومتر است. این منطقه با 200 گونه گیاهی و جانوران و پرندگان متعدد یکی از زیستگاه های مهم ایران محسوب می شود.

زندگی گیاهی

پارک ملی و منطقه حفاظت شده ساریگل دارای تنوع گیاهی نسبتا مطلوبی با بیش از 200 گونه گیاهی است.

بیشتر منطقه دارای آب و هوای سرد است و جامعه گیاهی دارای ویژگی های این اقلیم است.

باریجه که ارزشمندترین گیاه منطقه ساریگل با نام علمی Ferula gamosa است در اصطلاح محلی قسنی نامیده می شود و رویشگاه اصلی آن آلبلاگ ترکان مهرق در شمال منطقه است.

گیاه غالب در منطقه حفاظت شده و پارک ملی ساریگل، گیاه سدوم است که در قسمت جنوبی به صورت سدوم پست و در کوهستان های منطقه به صورت سدوم کوهستانی دیده می شود. پس از درمنه، گونه های غالب کلاه میرحسن و گون هستند که عمدتاً در ارتفاعات شمالی منطقه یافت می شوند.

در برخی از دره ها و نواحی مرتفع منطقه انواع جنگلی از تنک تا نسبتاً متراکم مشاهده می شود. در این جنگل ها درخت غالب درخت عرعر است که در گذشته های دور به صورت جنگل های انبوه در منطقه وجود داشته است. پس از درخت عرعر از جمله درختچه های جنگلی زالزالک، زرشک و نارنج وحشی است.

مهمترین گیاهان پارک ملی و منطقه حفاظت شده ساریگل عبارتند از: کلاهک میرحسن، گل آیس، گل نارنج، چمن، گیلاس وحشی، دستکش روباهی، گیاهان دارویی منطقه عبارتند از: اسفند، پونه کوهی، کدو تلخ، گل گندم، اسکوربوت و گیاهان سمی. شامل کدو تلخ، زنبق، آلاله، گوسفند و لوبیا وحشی است.

گونه های جانوری شاخص

پستانداران: مهمترین پستانداران پارک ملی ساریگال و منطقه حفاظت شده عبارتند از: پلنگ، کفتار، گرگ، کاراکال، روباه معمولی، گربه وحشی، قوچ، بز، آهو، گراز، سمور، تاپ، خارپشت، موش، دوپا، همستر، تیشی. ، سنجاب ، خرگوش. بر اساس آخرین سرشماری سال 1387، جمعیت قوچ و میش در منطقه 1814 راس برآورد شده است.

خزندگان: خزندگان منطقه شامل راسته ای از مارها هستند که عبارتند از: کور مرداب، مار آتشین (سرژ مار)، آلوئزر، مار جعفری، افعی.

پرندگان: از 502 گونه پرنده شناخته شده در کشور، 7 گونه در این منطقه دیده می شود. پرندگان این منطقه عبارتند از: پگو کوچولو، پلیکان سفید و خاکستری، عقاب پری، عقاب دو سینه، عقاب طلایی، هما، کرکس، زنبق، دلیا، جغد، مرغ جنوبی، سیم، درنا، کبک، قرقاول، خرچنگ، سیاه. -باقرقره شکمدار، شیپور معمولی، بلبل معمولی، بادگیر معمولی، زنبور خوار، سبزکبا، کلاهدار، آفتاب پرست رودخانه ای، آفتاب پرست کوهستانی، چکاوک، دم زرد، دم قرمز، گیسوی چشم خاکستری، سار، زاغی، قرمز- زاغ گونه‌دار، گیج‌کوهی، گیج‌روی سفید، فاخته باغی، مگس‌گیر گلو قرمز، دم‌قرمز کوهی، گیجه کاکل‌دار، گیج‌ک قرمز، گیج‌ک محبوب، گیج‌زار، گنجشک سینه‌سیاه و تعدادی دیگر از گونه‌های محلی .

ماهی: برخی از گونه های ماهی از خانواده کپور Cobitidae در آب های منطقه و نزدیک آن یافت می شود. که دو گونه Nomalaptuhus و N.Cristatu از جنس Noemacheilus بیشترین فراوانی را دارند.

در سال های اخیر منطقه جلگه ای پارک ملی و منطقه حفاظت شده ساریگل که در جنوب با وسعتی در حدود 2000 هکتار قرار دارد، زیستگاه گونه حفاظت شده آهو بوده و جمعیت زیادی از این گونه را تشکیل می دهد. پراکنده در گله های متعدد که در سال های اخیر به دلیل گسترش روستاها و چرای بی رویه و تخریب، این زیستگاه و جمعیت آهو در این منطقه تقریباً از بین رفته است.

منبع: تریپ یار