نهبندان کجاست؟

تودی تریپ: مردم این منطقه از نظر قومی از اقوام اشکانی و آریایی هستند که از قبل از اسلام در این منطقه زندگی می کردند.

علاوه بر مردم فارس، اقوام دیگر بلوچ و عرب نیز در این منطقه زندگی می کنند. مردم نهبندان به گویش محلی نزدیک به خراسانی صحبت می کنند.

گویش آنها به گویش سیستانی نزدیک است و برخی از آنها سیستانی هم صحبت می کنند. اکثر مردم نهبندان مسلمان و شیعه هستند.

استان نهبندان کجاست؟

شهرستان نبندان جنوبی ترین شهرستان استان خراسان جنوبی و در ارتفاع 1196 متری از سطح دریای آزاد واقع شده است.

این شهر به دلیل موقعیت طبیعی و مجاورت با کویر در دشت نسبتا وسیعی قرار گرفته است.

این شهر از نظر ناهمواری شامل ارتفاعاتی در شمال است که ارتفاعات آن به 2500 متر می رسد. کوه سرخ، کوه بیدامشک و کوه بوبک از جمله این ارتفاعات هستند.

شهرستان نهبندان از شمال به کوه های کم ارتفاع شهرستان بهاران و بیرجند، از شرق به کوه های گرم افغانستان و شهرستان زابل، از غرب به ارتفاعات کوه های چشمه، شاهکو، هاری و. کرمان و از جنوب به دامنه کوه های استند و استان های سیستان و بلوچستان محدود است.

آب و هوای نخبندان به دلیل مجاورت با کویر در گروه اقلیم گرم و خشک قرار دارد.

شهرستان نهبندان دارای دو بخش «کرزنی» و «شاوسف»، دو شهر «نبندان» و «شاوسف» و پنج روستا است.

منطقه نهبندان به دلیل وجود راه های اصلی و درجه یک، ارتباط نزدیک با سیستان و استان های بلوچستان و کرمان، همجواری با پاکستان و افغانستان و بنادر جنوبی کشور به ویژه چابهار یکی از مناطق مهم ارتباطی است. ، و موقعیت مسیرهای تجاری مهم استان خراسان تجاری است.

همچنین وجود سنگ های قیمتی در معادن این منطقه در کنار کشاورزی دلیل دیگری بر اهمیت نبندان است.

شهرستان نبندان جنوبی ترین شهرستان استان خراسان جنوبی با 41102 کیلومتر مربع وسعت است.

این شهر در 60 درجه و 30 دقیقه طول جغرافیایی و 31 درجه و 33 دقیقه عرض جغرافیایی و در ارتفاع 1196 متری واقع شده است.

شهرستان نبندان به دلیل موقعیت طبیعی و مجاورت با کویر در دشتی نسبتا وسیع قرار گرفته است.

از نظر ناهمواری، این شهر در شمال شامل ارتفاعاتی است که قله آنها به 2500 متر می رسد، از جمله کوه سرخ، کوه بیدمشک و کوه بابک.

نهبندان یعنی چی؟

در روزگاری که سیستان و کهستان به عنوان دو منطقه حاکم به شمار می رفتند، «نه» و «بندان» به عنوان دو مرکز مهم حکومتی به شمار می رفت و برای هر یک از آنها نایب السلطنه ای از سوی حاکم انتخاب می شد.

در این میان «نه» بزرگتر و مهمتر از «بندان» بود و همچنین به دلیل وجود چند شهر به نام «نه» در کشور، در کنار «بندان» «نه» می گفتند تا منطقه مرکزی را معرفی کنند. محل و توسعه «نه» این شهر را «نهبندان» می نامیدند.

اشاره به پیشینه تاریخی نهبندان پیش از اسلام در منابع تاریخی بسیار محدود است. یکی از منابع مستقل و منحصر به فرد ایران که تقریباً مربوط به زمان تولد حضرت عیسی علیه السلام است، سفرنامه ایزودور هرکسی است که از نظر اطلاعات شرق ایران جالب تر است.

از گفته های هرکسی می توان استنباط کرد که نی یا نه، واقع در لبه شرقی لوت در ضلع جنوبی، شهر مهمی بوده است.

این سرزمین نیز مانند سرزمین های دیگر از وظیفه ای که خالقش بر دوش آن نهاده به خوبی برخاسته و در دامان خود اندیشمندانی پرورش داده است.

بزرگانی که نخستین بار خاک گرم و آرامش بخش این دیار را در آغوش گرفتند و برای آخرین بار چهره های خود را به گونه ای عجیب در دل کویر در خاک وطن نهادند و نور وجودشان خاموش شد، نام و یادشان نیز هست. از ذهن ما پاک شد

از آن جمله می توان به متفکرانی چون: ابن عبدالرحمن بن عبدا… اشاره کرد که نامشان سرزمین کویر را بر صفحات تاریخ می درخشد.

سوغات نهبندان

انبه، خرما، پسته، زعفران، زرشک، انار

نهبندان را در گذشته «نه و ما» نامیده اند. بیشتر منابع تاریخی از جمله تاریخ سیستان از این سرزمین با همین نام ها یاد می کنند.

صنایع دستی در هر منطقه تحت تأثیر شرایط اجتماعی، اقلیمی و طبیعی منطقه است. با توجه به شرایط خاص جغرافیایی و فقر عمومی اکثر ساکنان این شهر، اهالی برای رفع نیازهای خود از هر امکاناتی استفاده می کنند.

وجود درختان خرما باعث رونق صنایع دستی بافته شده (بوریا بافی) شده و مردم منطقه با این محصول طبیعی صنایع دستی بی نظیری خلق می کنند.

وجود مرز با استان سیستان و بلوچستان بر نوع صنایع دستی تولید شده در منطقه نهبندان نیز تاثیرگذار بود.

تولید انواع گلدوزی سنتی از جمله سکه دوزی، آینه دوزی، بلوچی دوزی و تولید قالی با نقوش بلوچی از جمله این تأثیرات است.

از دیگر صنایع رایج این شهرستان می توان به قالی بافی، قالی بافی، سیاه چادر بافی، پلاس بافی، جاجیم بافی و پارچه بافی اشاره کرد.

مهمترین مناطق تولید صنایع دستی در این شهرستان عبارتند از: نهبندان، شوسف، دهسلم، میغان، چهارفرسخ، دهنو، کلاته سره، حیدرآباد، چاهداشی، طارق، چاه دراز، سهل آباد، عربخانه، شاه کوه، سلطانی، چاه گرد، سیدال، برگان علیا، زنگوی و بندان.