موزه گردی در موزه هنرهای معاصر تهران

تودی تریپ: بعید است که مجذوب هنرهای مدرن دنیا شده باشید و نام این مکان را نشنیده باشید: موزه هنرهای معاصر تهران با ساختمان باشکوه و جذابش، ساختمانی زرد رنگ که با تلفیقی از مدرن و سنتی طراحی شده است. معماری و با الهام از معماری دیدنی بادهای کویری کشورمان، بیش از چهار دهه است که میزبان دوستداران هنر مدرن در محله خوش آب و هوای امیرآباد تهران است.

معرفی موزه هنرهای معاصر تهران

این موزه فعالیت فرهنگی هنری خود را از سال 1356 در زمینی به مساحت دو هزار متر مربع و در اطراف آن فضایی سرسبز و زیبا به نام پارک مجسمه با تندیس های ارزشمند هنرمندان نامدار معاصر ایران آغاز کرد.

ساختمان موزه با الهام از معماری سنتی ایران و مفاهیم فلسفی یکی از نمونه های کمیاب و ارزشمند معماری مدرن ایران است.

این بنا تلفیقی از معماری مدرن و سنتی است که از بادگیرهای مناطق کویری ایران الهام گرفته شده است.

گالری موزه محل برگزاری نمایشگاه های هنری مختلف است و در طول هر نمایشگاه، یک یا دو گالری نیز به نمایش گنجینه هنرمندان بزرگ جهان اختصاص دارد.

مجسمه های زیبا و ارزشمند هنرمندان معاصری چون هنری مور، آلبرتو جاکومتی و پرویز تناولی فضای سبز اطراف را به یک پارک مجسمه تبدیل کرده است.

در لابی موزه اثری از هنرمند ژاپنی نوریوکی هاراگوچی قرار دارد که از نفت و فولاد ساخته شده است.

مجموعه دائمی موزه هنرهای معاصر تهران حدود سه هزار اثر ارزشمند متعلق به نخبگان هنرهای تجسمی ایران و جهان دیروز و امروز است. آثار هنرمندان مشهوری چون رنوار، لوترک، گوگن، پیکاسو، مکس ارنست و ماگریت.

مجموعه ای دیدنی از هنرمندان پاپ و فوتورئالیست بریتانیایی و آمریکایی و همچنین آثار انتزاعی دیدنی از جکسون پولاک، کلاین و سویزی در گروه آثار مدرن تر قرار دارند.

موزه هنرهای معاصر تهران آثاری از بیکن، هاکنی، چین، دو بافه و یانسن نیز دارد.
این موزه مهم ترین و جامع ترین مجموعه هنر غربی در آسیا است.

این موزه حاوی جامع ترین و مهم ترین آثار هنر مدرن از دوران پس از جنگ جهانی دوم تا قبل از دهه 1980 در خارج از اروپا و آمریکای شمالی است که شامل آثار مهمی از جنبش های حس گرایی انتزاعی، هنر پاپ، مینیمالیسم، مفهومی و فوتورئالیسم است. .

گنجینه دائمی موزه بیش از 4000 اثر ارزشمند از نخبگان هنرهای تجسمی ایران و جهان را در خود جای داده است که از این تعداد نزدیک به 400 اثر از ارزش استثنایی برخوردار است. ارزش آثار این موزه 2.5 میلیارد دلار برآورد شده است.

بیشتر این آثار در دهه 1970 به سرپرستی فرح پهلوی خریداری شد. اما پس از انقلاب برخی از آثار ارزشمند موزه در زیرزمین آن نگهداری شد و به نمایش گذاشته نشد. در سال ۱۳۸۴ برای اولین بار نمایشگاهی از گنجینه های موزه برپا شد که مورد توجه علاقه مندان قرار گرفت.

از آثار موزه می توان به بسیاری از آثار مهم گوگن، رنوار، پیکاسو، ماگریت، ارنست، پولاک، وارهول، لویت و جاکومتی اشاره کرد. مجموعه بسیار مهمی از هنر معاصر ایران نیز از جمله دارایی های این موزه است.

موزه هنرهای معاصر معماری

ساختمان موزه هنرهای معاصر یکی از نمونه های معماری مدرن ایران است. در این سازه از معماری سنتی ایرانی و مفاهیم فلسفی در کنار عناصر مدرن استفاده شده است.

همانطور که گفته شد طراحی و معماری این سازه توسط معمار کامران دیبایی انجام شده است که شامل عناصر معماری سنتی ایرانی مانند هشتی، میدان و گذر است.

ساختمان موزه از سنگ و بتون ساخته شده و مساحت کلی آن 8500 متر مربع (با احتساب باغ های اطراف) است. مساحت کلی دیوارهای موزه نزدیک به 2500 متر مربع است.

مساحت این موزه بیش از 5000 متر مربع است و ساخت آن 9 سال به طول انجامید. محوطه موزه دارای دو ورودی است که یکی در پارک لاله قرار دارد و خدماتی محسوب می شود و دیگری ورودی اصلی است که از خیابان کارگر در ضلع غربی بنا منتهی می شود.

خود ساختمان موزه در قسمت جنوبی تخت طراحی و باغ مجسمه قرار دارد. و این باغ محیطی وسیع و محوطه سازی شده در قسمت شمالی بنا می باشد. نمای بیرونی بنا از بادگیرهای مناطق کویری ایران الهام گرفته شده است.

ساختمان موزه از دو محوطه مشترک، مجموعه ای از فضاهای محصور و یک حیاط مرکزی تشکیل شده است. در داخل ساختمان و در فضای محصور آن مسیری مارپیچ به صورت چرخشی طراحی شده است که افراد با قدم زدن در مسیری با شیب اندک به سمت پایین حرکت می کنند.

این مسیر مارپیچ درونی، برخلاف مسیر بیرونی، ظاهری کاملاً جدید دارد. مارپیچ دارای هفت فضا یا گالری اصلی است.

فضای اول، لابی اصلی ساختمان است که «گالری شماره یک» نام دارد. این گالری به آرامی با گالری پشت خود ارتباط برقرار می کند و بازدیدکننده را به داخل زمین می برد.

گالری های مجموعه کم و بیش طراحی مشابهی دارند. اما گالری های یک و پنج که محور اصلی ساختمان موزه را تشکیل می دهند با گالری های دیگر متفاوت هستند.

هر گالری با رمپ هایی با شیب ملایم که در هماهنگی کامل با گالری ها ساخته شده اند به گالری بعدی متصل می شود.

تالار دارای پایه ای متشکل از یک هشت ضلعی نیمه منظم و یک طاق بلند است که در بالای آن یک خوابگاه بزرگ با چهار بادگیر قرار دارد.

دیبا در طراحی این لابی به فضای میانی و ارتباط آن با ورودی و زنجیره ای دیگر گالری ها و همچنین با کتابفروشی و رستوران مجموعه اهمیت زیادی داده است. ارتباط لابی اصلی و پایین ترین سطح موزه با فضای خالی در وسط و شیب پیاده روی مارپیچ ایجاد می شود.

در پایین مارپیچ و در وسط دهلیز اثری مدرن از هنرمند ژاپنی نوریوکی هاراگوچی به نام ماده و اندیشه قرار دارد که ترکیبی از روغن و نقره است.