به گزارش تودی تریپ به نقل از مهر، جعفر برمکی سفیر جمهوری اسلامی ایران در کنیا از افتتاح موزه بلوچ در مومباسا خبر داد و گفت: منطقه شرق آفریقا یکی از مناطقی بود که ایرانیان زیادی به آن سفر کردند، بنابراین جوامعی از ما داریم. شیراز و بلوچی دارند. ایرانیان در چند دوره تاریخی به صورت دسته جمعی به این منطقه سفر کردند. یک بار در چندین هزار سال پیش و احتمالاً در دوره هخامنشیان، هرچند هیچ سندی از این دوره در دست نیست. بار دیگر در سال 1662 زمانی که بلوچ ها به این منطقه رفتند.
وی گفت: شیرازی ها به دلیل آشنایی با اعراب برای تجارت به شرق آفریقا می رفتند. بنابراین در شرق آفریقا مانند مومباسا، زنگبار و دارالسلام شواهدی از حضور ایرانیان وجود دارد.
سفیر ایران در کنیا گفت: در سال ۱۶۶۲ میلادی مردم شهر ساحلی مومباسا از پادشاه عمان خواستند تا آنها را از دست استعمار پرتغال نجات دهد. زیرا در آن زمان عمانی ها اغلب از این مناطق بازدید می کردند. در آن زمان عمان درگیر مشکلات داخلی بود و نمی توانست کمک زیادی کند، اما از فرماندهان بلوچ کمک خواست، چرا که جامعه بلوچ از دیرباز در عمان حضور داشتند.
وی گفت: در این بین یکی از فرماندهان بلوچی به نام «شهداد چوته» به تنهایی برای بررسی وضعیت نظامی مومباسا به آن شهر سفر کرد تا از نزدیک وضعیت را ارزیابی کند. پرتغالی ها به او مشکوک شدند، او را بازداشت کردند و سه ماه در قلعه مسیح زندانی کردند. قلعه مسیح سال ها پیش توسط پرتغالی ها ساخته شد و از آن استفاده کردند. پرتغالی ها سرانجام این فرمانده بلوچ را پس از اینکه چیزی از او پیدا نکردند، کشتند. آزاد شد پس از آزادسازی سردار بلوچ به ایران بازگشت و با لشکر مجهز به آن کشور بازگشت و قلعه مسیح را آزاد کرد و پرتغالی ها را از آنجا بیرون کرد.
وی افزود: از آن زمان تاکنون مردم بلوشی در این منطقه سکونت دارند و فرماندهی قلعه مسیح به آنها سپرده شده است. به همین دلیل حضور 30 هزار نفری بلوچ ها همچنان شهروند کشورهای منطقه محسوب می شوند اما ایرانی محسوب می شوند.
برمکی تصریح کرد: به همین منظور سال گذشته با کمک جامعه بلوچ فضایی به طول 100 متر به عنوان موزه بلوچ در قلعه مسیح مومباسا ایجاد کردیم. تا آن زمان هیچ کس نقش بلوچ ها را در آزادسازی این بندر مهم شرق آفریقا از دست استعمار پرتغال نمی دانست، حتی من یک راهنمای تور را در آنجا دیدم که می گفت هیچ چیز نمی توانم توضیح دهم. به همین دلیل تصمیم گرفتیم آن را به عنوان موزه مردم شناسی بلوچ تجهیز کنیم.
وی تصریح کرد: مانکن هایی به شکل عروس و بلوچ در موزه قرار داده ایم. صنایع دستی و اشیا را به نمایش گذاشتیم. مردم بلوچ نیز بخشی از وسایل خود را به این موزه اهدا کردند. در این موزه تصاویری از مناطقی مانند قلعه بمپور و دیگر آثار تاریخی استان سیستان و بلوچستان کشورمان به نمایش گذاشته شده است و نحوه زندگی آنها را به زبان انگلیسی و فارسی توضیح داده ایم. همچنین قصد داریم بدانیم آیا عمارت یا بنای دیگری از ایرانیان وجود دارد که نشان از حضور آنها در این کشور داشته باشد یا خیر. قصد داریم این بناها را مرمت و بازسازی کنیم تا حضور ایرانیان در این مناطق را نشان دهیم.
سفیر ایران در کنیا به زبان سواحیلی در کشورهای اوگاندا، کنیا و تانزانیا اشاره کرد و گفت: این زبان تلفیقی از زبان فارسی، عربی و زبان محلی است. بیش از 15 درصد از کلماتی که استفاده می کنند. فارسی صحیح است، مانند کلمات پنبه که به آنها «پنبه»، «رفیق» «رفیق»، «وکیل» به «وکیلی»، «کبریت» به «کابریتی» و «میز» با تفاوت تلفظ می‌گویند. «مز» و «تاریخ» را «تاریخ» می گویند. حتی نفوذ زبان فارسی در منطقه حکایت از حضور ایرانیان دارد.
