مشکل اصلی تورهای گردشگری ایران چیست؟

به گزارش تودی تریپ به نقل از فارس، طبیعت گردی یکی از انواع گردشگری است که با هدف سفر به طبیعت برای علاقه مندان و عموم مردم انجام می شود، به گونه ای که افراد با قرار گرفتن در محیط های مختلف طبیعت گردی از جمله گردشگری ساحلی. ، گردشگری جنگلی، گردشگری کوهستانی فرصت گذراندن اوقات فراغت خود را در طبیعت می دهد و تاثیر مثبت و مهمی بر مناطق بازدید شده در سه حوزه اقتصادی، اجتماعی و اکولوژیکی دارد.

اگر بخواهیم از پیشینه طبیعت گردی یا طبیعت گردی در ایران صحبت کنیم، باید گفت که به گفته برخی خاورشناسان و صاحب نظران این حوزه، «تمدن ایرانی حاصل تطبیق بسیار هوشمندانه با طبیعت چندگانه ایرانی است. فلات.” به گونه ای که نقطه قوت اصلی صنعت گردشگری ایران برخی از آداب و رسوم مناطق محلی کشور است و شناسایی صحیح این آداب و رسوم باعث افزایش تعداد تورهای طبیعت گردی در کشور می شود.

البته از سال 1385 تورهای گردشگری در طبیعت در کشور آغاز شد و با رشد علاقه به این شاخه، این نوع گردشگری نیز رو به رشد است. البته اصل اساسی طبیعت گردی مبتنی بر سفر هدفمند همراه با برداشت های فرهنگی و معنوی، بازدید از جاذبه های طبیعی و گاه مطالعه و لذت بردن از پدیده های مختلف طبیعی است.

نکته حائز اهمیت در طبیعت گردی این است که علاقه مندان به این حوزه باید اصولی را در این راه رعایت کنند که از آن جمله می توان به مشارکت در حفاظت و مدیریت مناطق حفاظت شده قانونی، تقویت مشارکت جوامع محلی در فرآیند تصمیم گیری مربوط به تعیین نام اشاره کرد. گونه‌ها و رعایت حجم فعالیت‌های گردشگری، ایجاد منافع اقتصادی مستقیم و درآمد اضافی برای جوامع محلی، اطلاع‌رسانی به جوامع محلی (از طریق آموزش) در مورد ارزش‌های طبیعی زندگی‌شان و غیره. اصولی که مبنای اصلی گردشگران طبیعت است.

در این رابطه با احمد خرم طوسی راهنمای تور گفت و گو کردیم و در مورد بایدها و نبایدهای طبیعت گردی در ایران، لزوم ایجاد زیرساخت ها برای توسعه طبیعت گردی، مزایای اقتصادی این نوع گردشگری برای کشور و تفاوت طبیعت گردی و اکوتوریسم صحبت کردیم. .

به نظر شما طبیعت گردی یعنی چه؟ و آیا استانداردهای آن در کشور ما توسط هموطنانمان اعمال می شود؟

در دنیا استانداردهای گردشگری به گونه ای است که همیشه باید برای یک سفر برنامه ریزی کرد، چه یک سفر کلاسیک باشد و چه سفر شهری، دیدن آثار باستانی، بناها، اماکن تاریخی، آثار ثبت شده جهانی و یا یک سفر طبیعت گردی. مهم ترین موضوعی که در سفر به آن اشاره می شود مصلحت این سفر است. نحوه هدایت سفر معمولاً محورهای مختلفی دارد و به نوع سفر بستگی دارد.

در هر صورت مهم ترین نکته و مبنای اصلی تمامی جریان های گردشگری در دنیا نیز در ارزیابی و هدف گذاری برنامه سفر است. اگر استفاده از طبیعت فقط برای تفریح ​​باشد، باید بازگشتی داشته باشد. به عنوان مثال، بسیاری از موسسات شناخته شده و بزرگ در دنیای طبیعت گردی، بازگشتی را به تورهای طبیعت گردی خود اضافه می کنند. مثلا روانگردی را سازماندهی می کنند و یک استاد روانشناسی را در یک زمان مشخص به یک سایت طبیعی خوب دعوت می کنند و یک دوره روانشناسی در طبیعت برگزار می کنند و مسافرانی که 3 روز را در طبیعت گردی می گذرانند، نصف روز یا ساعات خاصی از روز را با این کار می گذرانند. استاد روانشناسی وقتشان را می گذرانند. این داستان را می توان حتی ساده تر نگه داشت. مانند بردن یک کتاب با خود، اضافه کردن یک پادکست، یا حتی مطرح کردن موضوعی از سفرتان که می تواند برای جریان گردشگر مورد نظر مفید باشد.

مهم ترین تورهای طبیعت گردی که اکنون در کشور مد شده اند، تورهای تفریحی مانند تورهای کویر است. برای انجام این نوع تورها باید این سوال مطرح شود که چه رابطه ای بین طبیعت وحشی و طبیعت این تورها وجود دارد؟ اگر ویژگی های بیابان را در رابطه با روابط انسانی در نظر بگیریم، این ویژگی ها شامل خلوت، استقامت، عشق، صبر و… می شود; اگر شکل برگزاری تورهای طبیعت گردی در کویر کاملا برعکس ماهیت آن باشد، به این معناست که فرصت استفاده از خلوت کویر را نداریم و محتوا و محوریت تورها ربطی به مقصد ندارد. ما رفته ایم. و از واقعیت وجود کویر استفاده نمی شود; یعنی رفتاری که ما در سفر به دریا و ساحل انجام می‌دهیم، در کویر نیز انجام می‌دهیم و درست مانند زمانی که به کوه‌ها، مکان‌های گردشگری، مساجد و هر مکان تفریحی که می‌رویم، این رفتار انجام می‌شود.

به نظر شما الزامات گردشگری به طور عام و طبیعت گردی در کشور به طور خاص چیست؟

برنامه تور باید یک جایگزین فرهنگی داشته باشد، حتی اگر یک تور تفریحی باشد. منظور این نیست که تورها تبدیل به کلاس درس شود و آموزش های فرهنگی و هنری به مسافران داده شود. بلکه به این معناست که حتی زمانی که سرگرم می‌شوید، باید محتوای هدفمند، قابل پیش‌بینی و سنجیده داشته باشید. اگر با همه مکان‌های گردشگری یکسان رفتار شود، پس تفاوت توری که در بیابان یا جنگل برگزار می‌شود چیست؟ آیا فقط منظره عکاسی متفاوت است؟ باید توجه داشته باشیم که یک سایت جنگلی با سرزندگی و آب و هوای خوب به محتوای متفاوتی نسبت به سایت گردشگری کویری نیاز دارد.

چرا تورهای کویر نداریم که در آن چیز خاصی در مورد کویر وجود داشته باشد؟

تنها چیزی که در برخی از تورهای بیابانی به ندرت اتفاق می افتد، رصد ستارگان است. از نظر من برنامه های طبیعت گردی باید از دو جهت ما را داشته باشد. ما نیاز به تداوم داریم که متاسفانه گاهی رعایت نمی شود. چرا که نیاز به ذائقه سازی است که در این صورت مخاطبان ما اصلاً علاقه ای به آن ندارند و برگزاری تور در کشور ارتباط فرهنگی ندارد. جلکه فقط یک وابستگی تجاری و اقتصادی دارد که نه آژانس مسافرتی و نه مسافر تحمل آن را ندارند.

همه عوامل از نظر ایجاد یک جریان توریستی می خواهند به آسان ترین راه ممکن انجام دهند و آسان ترین راه ممکن همیشه محتوایی ندارد. محتوا به معنای سختی کار نیست، اتفاقاً اگر محتوا باشد، همین افرادی که برای تفریح ​​و استفاده از کویر می روند، می توانند شرایط دلپذیر و خوشایندی را برای استفاده خود در کویر ایجاد کنند.

با توجه به اینکه مناطق زیادی برای طبیعت گردی در کشور داریم چرا این مقوله جدی گرفته نمی شود و مورد توجه قرار نمی گیرد؟

مشکل اصلی در طبیعت گردی یا به طور کلی طبیعت گردی بحث زیرساخت هاست. زیرساخت های ما از نظر گردشگری چندان آماده نیست و به همین دلیل برخی از مکان های گردشگری با مشکل مواجه هستند. به عنوان مثال در بسیاری از کشورهایی که در صنعت گردشگری پیشرفت کرده اند، به راحتی می توانید یک مسیر ساده را در اینترنت جستجو کنید و این یکی از ساده ترین و جزئی ترین مواردی است که نیاز به سازه های عمرانی ندارد و بیشتر یک ساختار مجازی است. . کجا می توانید با ماشین بروید یا در کدام مکان ها می توانید چادر بزنید یا کمپ بزنید.

برای فراهم شدن هر چه بهتر این بستر، باید در هر منطقه طبیعت گردی تصمیم گیری استانی و محلی شکل گیرد که ساده ترین نیازها و نیازها را برای گردشگران داخلی و خارجی فراهم کند.

برخی مفهوم «اکوتوریسم» را با «طبیعت گردی» یکی می دانند، نظر شما در این مورد چیست و تفاوت این دو مفهوم را در چه می دانید؟

این دو مفهوم بسیار متفاوت هستند. بوم گردی مفهوم بسیار جامع تری نسبت به طبیعت گردی دارد و مفهوم طبیعت گردی بسیار ساده تر است و بحث تخصصی ندارد. در دنیا تمامی تورهای رصدی جزئی از اکوتور محسوب می شوند. مثلاً تورهایی که چندین روز در مکانی می مانند تا بتوان نوع خاصی از گونه های جانوری را دید که در ایران بسیار نادر و تقریباً وجود ندارد. از آنجایی که در ایران شعبه بوم گردی وجود ندارد، طبیعت گردی تعریف می شود.

در اکوتوریسم می توان به تورهایی اشاره کرد که خدمات ویژه ای برای بازدید یا هر فعالیت گردشگری دیگری مانند تماشای دریاچه های خروشان ارائه می دهند، زیرا هدف از این تور مشاهده یک اتفاق خاص است که در طبیعت رخ داده است و این فعالیت با توجه به تعریف شده است. جامعیت اکوتوریسم که بخشی از آن طبیعت گردی است که معنای حرفه ای ندارد و آماتورتر از اکوتوریسم است.

ضرورت افزایش جریان طبیعت گردی در ایران چیست؟

در طبیعت گردی به سازوکار یا زیرساخت نیاز داریم. زیرساخت ها نیز دو نوع هستند. زیرساخت های عمرانی و استقرار. مثلاً باید هتل، اقامتگاه، رستوران و سرویس بهداشتی و هر آنچه که یک مسافر یا گردشگر نیاز دارد را به عنوان امکانات رفاهی بسازیم.

البته بخشی از آن زیرساخت هایی است که مربوط به سازوکارهای اداری و مدیریتی است مانند یک سری مجوزها، تعیین ساعت بازدید، تهیه نقشه گردشگری و … که نیازی به عملیات میدانی ندارد و بیشتر مربوط به اخذ راهکار و اطلاعات گزارش گیری دقیق و ایجاد یک سایت مجازی منظم نیاز است که هنوز آموزش های لازم در زمینه طبیعت گردی را نداریم.

در چند سال گذشته تورها و سفرهای داخلی در کشور چند برابر و رونق یافته است. به گونه ای که مردم به سفر روی آورده اند و استقبال آن ها از جریان گردشگری و انواع آن ما را به نقاط قوت و ضعف خود در این مسیر آگاه کرده است.

در آخر بفرمایید با توجه به اینکه آمار دقیقی وجود ندارد اما به نظر شما طبیعت گردی چه سود اقتصادی برای کشور دارد؟ و چقدر با ایده آل خود فاصله دارد؟

در بحث مزایای گردشگری چاره ای جز ایجاد زیرساخت برای ارائه خدمات بهتر نداریم. این مکان ها باید به بخش خصوصی واگذار شود تا روند فعالیت در این مناطق به درستی پیش برود. کشور ما از نظر گردشگری پتانسیل بالایی دارد و برای اینکه بتوانیم از این پتانسیل برای کسب درآمد استفاده کنیم باید در جهت بهبود وضعیت راه آهن و ایجاد شرایطی انجام شود تا در مرحله اول حق داشته باشیم. سطوح در جریان گردشگری، از جمله گردشگری طبیعت، بر اساس خدماتی که ارائه می دهد نیز می تواند درآمد کسب کند.

البته نمی توان گفت که این راه آهن در هیچ نقطه ای از این منطقه وجود ندارد. برخی از سایت‌ها و خدمات گردشگری ریلی به طور مرتب برای خود تعیین می‌شوند تا بر این اساس درآمدزایی کنند. در این راستا مشکل اصلی زمانی به وجود می آید که این درآمدزایی فقط به مبلغی که شما برای ورودی یک روستا یا منطقه گردشگری که آن هم متعلق به روستای روستا است پرداخت می کنید، به وجود می آید.

برای بهره وری و درآمد بیشتر، افزودن خدمات اضافی در سایت های گردشگری و طبیعت گردی ضروری است که هر کدام به طور جداگانه می توانند درآمدزایی داشته باشند. این خدمات اضافی شامل سوپرمارکت ها، سوغاتی ها و صنایع دستی نمی شود. به عنوان مثال خدماتی مانند عکاسی و فیلمبرداری به صورت خاص و خاص، پرواز با بالن و پالاگریدر و … شامل ارزش افزوده ای است که منجر به کسب درآمد بیشتر و احیای مکان ها و مکان های گردشگری می شود.