عجایب قلعه الموت چیست؟

تودی تریپ: الموت یکی از عجیب ترین مکان های دیدنی ایران است که تمدنی کهن دارد. در قلب این قلعه شگفت انگیز رازهایی نهفته است که جذابیت آن را چند برابر می کند.

این قلعه بر روی صخره ای مرتفع به ارتفاع حدود دو هزار و 163 متر از سطح دریا واقع شده است. ارتفاع صخره و قرار گرفتن قلعه در بالاترین نقطه آن، آن را با ابهت جلوه می دهد.

نام قلعه زیبا و دیدنی الموت از دو کلمه «خدا» و «موت» و به معنای تعلیم عقاب است.

آنچه به نام قلعه الموت می شناسیم در واقع بقایای سازه ای است که به نام های قلعه الموت و قلعه حسن نیز شناخته می شود.

این قلعه 20000 متر مربعی مقر حسن صباح بوده است. بنیانگذار حکومت الموت اسماعیلیه که مخالف سلجوقیان و سیاست های آنان بود و به مبارزه با آنان پرداخت. این قلعه به واسطه فعالیت های امنیتی نظامی حسن صباح شهرت زیادی به دست آورد.

این قلعه در منطقه الموت قزوین و در شمال شرقی روستای گازرخان قرار دارد و بر فراز صخره ای مرتفع قرار دارد.

برای دیدن آن باید بیش از یک ساعت در جاده ای پر پیچ و خم رانندگی کنید و حدود 400 پله را بالا بروید تا به یکی از آثار مهم تاریخی ایران بر فراز صخره ای صعب العبور برسید.

بد نیست بدانید نام این اثر از 12 بهمن 1381 با شماره 7252 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

قلعه الموت چند پله دارد

قلعه قدیمی حسن صباح، قلعه الموت، به گفته بسیاری از گردشگران انگلیسی که در سفرنامه های خود به بازدید از این قلعه اشاره کرده اند، به وسعت یک روستای کوچک در حومه لندن یا شفیلد است.

قلعه الموت 20000 متر مربع مساحت دارد که در ارتفاع 2100 متری از سطح دریا قرار دارد. این قلعه مستحکم در ارتفاعات الموت تنها یک ورودی دارد که در ضلع شرقی قلعه قرار دارد.

راه رسیدن به قلعه یک صعود زیگزاگی پیش روی شماست که به خودی خود طبیعت گردی و کوه نوردی است. الموت خود به معنای لانه عقاب است زیرا این قلعه مرتفع است.

اگر تعجب می کنید که قلعه الموت چند پله دارد، باید بگوییم که برای رسیدن به آنجا باید بیش از 300 پله سنگی را بالا بروید، البته مردم محلی در ابتدای مسیر کوه چند اسب و الاغ برای کمک به شما آماده کرده اند. .

البته از راهی که اومدی باید بری بالا. پس هوس سفر بدون تربیت بدنی را نداشته باشید، پیمودن این مسیر برای کسانی که کوهنورد حرفه ای نیستند مانند یک صعود نیمه سخت است.

حال می خواهیم به شما بگوییم چگونه به قلعه الموت دسترسی پیدا کنید؟ اگر از تهران و کرج به قزوین بروید قبل از رسیدن به این شهر باید زیرگذر الموت را طی کنید. تا نزدیکترین شهر (شهرک معلم کلایی) 85 کیلومتر فاصله دارد، اما رفت و آمد در این مسیر به دلیل صعب العبور بودن جاده سخت است و جاده های پرپیچ و خم برای کسانی که مسیر را نمی دانند بیش از دو ساعت طول می کشد.

بسیاری از مسافران در مقالات و سفرنامه های خود قلعه الموت را به صورت صخره ای منحنی توصیف می کنند که بر فراز کوهی با خاک سرخ با زاویه 70 درجه ایستاده است.

معماری قلعه که به دو بخش تقسیم می‌شود و دارای سازماندهی شرقی-غربی است، از دیوارهای مستحکمی ساخته شده است که راستی و انحنای آن لزوماً از توپوگرافی سنگ‌های قهوه‌ای قرمز و سوخته کوه پیروی می‌کند.

آب قلعه نیز از چشمه های کوهستانی تامین می شود و از چشمه هایی مانند چشمه کالدر با سیستم لوله سفالی به محوطه قلعه می رسد.

به طور کلی قلعه الموت دارای دو قسمت بالا و پایین است و در هر یک از این دو دهانه ای متفاوت از قسمت دیگر ایجاد می شود و دلیل آن وضعیت زمین و صخره هایی است که این قسمت روی آن قرار گرفته است.

تاریخچه قلعه الموت

مغولان در ادامه جنگ و ویرانی خود به قلعه الموت رسیدند. در آن زمان هفتمین فرمانروای اسماعیلی در قلعه حکومت می کرد و مشاور او خواجه نصیرالدین طوسی بود.

اهالی قلعه امیدوار بودند که با آمدن زمستان سرما، مغولان را بکشد، اما امسال سرمای زمستان چنین نبود. خواجه نصیر از حاکم می خواهد که تسلیم شود و او این کار را می کند.

سرانجام در شوال 654 هجری قمری قلعه را به آتش کشیدند و همه چیز را ویران کردند. این قلعه در زمان تیموریان به تبعیدگاه مخالفان سیاسی تبدیل شد و سپس شکوه خود را از دست داد تا اینکه در سال 673 هجری قمری.

پیروان اسماعیلیان پس از مدتی اقامت، قلعه را تسخیر کردند و به کار خود ادامه دادند، اما چندان دوام نیاوردند.

این بنا در دوره صفویه خالی از اسماعیلیان بود و پس از ساخت و سازهایی به زندان دولتی تبدیل شد. از سال 930 هجری قمری و همزمان با آغاز سلطنت شاه طهماسب صفوی تا سال 1006 هجری قمری، بنای قلعه تقریبا سالم بود.

قلعه به دلیل نامعلومی دوباره ویران شد که برخی آن را به حمله محمود افغان به قزوین نسبت می دهند اما هیچ مدرکی در دست نیست. در دوره قاجار، بقایای بنا تخریب شد و از آجرهای آن برای ساخت و ساز استفاده شد.

سپس کاوش هایی برای یافتن گنج در این مکان انجام شد که آن را تخریب کرد و امروزه تنها بقایای آن باقی مانده است.

بد نیست بدانید که تا مدت ها باستان شناسان فکر می کردند که اینجا فقط یک زندان است، اما کم کم نشانه هایی از زندگی افراد خاص و مقامات عالی جامعه را در این مکان پیدا کردند و به کاربری آن پی بردند.