شهر باستانی گور فیروزآباد کجاست؟

تودی تریپ: شهر باستانی غور در فیروزآباد یکی از محوطه های باستانی استان فارس متعلق به دوره ساسانی است و همراه با هشت اثر دیگر از این دوره در سال 2017 با عنوان “در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است. دورنمای باستان‌شناسی ساسانی منطقه فارس.

این شهر باستانی یکی از معروف ترین چاه های دیدنی فیروزآباد است و در پنج کیلومتری غرب این شهر قرار دارد.

شهر باستانی غور و بناهای آن اطلاعات قابل توجهی از فرهنگ و معماری ساسانی در ایران باستان در اختیار کارشناسان قرار داده است.

این شهر اولین پایتخت ساسانیان بوده و به عنوان اولین شهر دور ایران شناخته می شود.

با وجود کاوش های باستان شناسی در بسیاری از نقاط این منطقه، شهر گور همچنان ظرفیت زیادی برای کاوش دارد.

موقعیت شهر باستانی هوروس

نشانی: استان فارس در پنج کیلومتری غرب شهرستان فیروزآباد

شهر باستانی غور یک جاذبه تاریخی در فیروزآباد فارس است که در حدود پنج کیلومتری غرب این شهر و سه کیلومتری شمال جاده فیروزآباد – فراشبند قرار دارد.

این شهر باستانی در گذشته های دور یکی از آبادترین شهرهای ایران و مرکز حکومت اردشیر بابکان بوده است.

شکل هندسی شهر غور ساختار نظامی این شهر را در ایران باستان نشان می دهد.

جاده دسترسی

برای بازدید از شهر باستانی غور ابتدا باید به شهر فیروزآباد برسید.

این شهر در حدود 100 کیلومتری جنوب شیراز و 200 کیلومتری شمال بندر سیراف قرار دارد.

شهر باستانی غور در قسمت غربی فیروزآباد و در ابتدای راه فراشبند قرار دارد.

از بلوار پاسداران فیروزآباد در ضلع غربی میدان امام می توانید به جاده فراشبند برسید. ورودی مجموعه باستانی شهر گور در کنار بقعه امامزاده در شهر گور قرار دارد.

دشت فیروزآباد را کوه های بلند احاطه کرده است و از نظر امنیتی و سوق الجیشی بسیار حائز اهمیت است. رودخانه نیز از این ناحیه می گذرد که به تنگاب، فیروزآباد، حنیفگان و براز معروف است.

این شهر باستانی در جنوب غربی استان فارس و در صد کیلومتری جنوب شیراز و سه کیلومتری شهر فیروزآباد واقع شده است.

فرخ مرد بهرامان کازی اهل غور و معاصر خسرو پرویز بود. او کتاب مادگان هزار دادستان را که مهمترین متن حقوقی برجای مانده از دوران ساسانیان است، نوشته است.

این کتاب تعدادی از قوانین باستانی، تصمیمات دادگاه های قبلی و احکام اداری پادشاهان را که برای درک رویه در ایران ساسانی بسیار مهم است، گردآوری می کند.

اطلاعات زیادی از زندگی این شخصیت در دست نیست.

عبدالله بن مقفع، نویسنده و مترجم بزرگ قرن دوم هجری نیز در شهر غور به دنیا آمد. او کتاب های ارزشمندی در زمینه فلسفه، اخلاق و حکومت داری از فارسی میانه به عربی ترجمه کرد.

ابن مقفع از سخنوران مشهور زمان خود بود و نقش مهمی در پایه گذاری نثر فنی عربی داشت. وی در سال 142 هجری قمری به دستور خلیفه منصور عباسی کشته شد.

معماری جالب شهر باستانی گور

شهر باستانی گور به صورت دایره ای به قطر 2 کیلومتر ساخته شده است و در وسط آن مناره ای قرار دارد که به نظر می رسد مرکز دایره را مشخص می کند.

بقایای 20 دیوار در این شهر باستانی یافت شده است که همگی دارای معماری شعاعی هستند یعنی در شعاع دایره قرار گرفته و مرکز آنها یکی است.

در شهر گور 3 دیوار منحنی وجود دارد که در گذشته های دور شهر را به 61 ناحیه تقسیم می کردند.

دو حصار آجری در دو طرف خندقی به عرض 35 متر برای حفاظت از شهر ساخته شد. عرض این دیوارها و خندق در مجموع به 50 متر می رسد.

قسمت مرکزی شهر به صورت دایره ای به قطر 400 متر ساخته شده بود و کاملا سالم بود و اطراف آن دیواری وجود داشت.

شهر گور در دو قسمت مجزا طراحی شده و تنها دو خیابان اصلی و متقاطع دارد.

بناهای اصلی در قسمت مرکزی ساخته شده که عمدتاً متعلق به درباریان و مقامات دولتی بوده است. نقاط دورافتاده مرکز نیز متعلق به بقیه مردم بود.

در قسمت شرقی این شهر گودال های نامنظم با دیوارهای محافظ وجود دارد.

باستان شناسان می گویند که از این گودال ها در گذشته های دور به عنوان استخر استفاده می شده است.

در قسمت جنوبی شهر گور نیز می توان نشانه هایی از خانه های کوچکی را دید که سرامیک های مربوط به دوران ساسانی در آن ها یافت شده است.

از این رو بسیاری بر این باورند که در این قسمت سکونتگاهی باستانی وجود داشته است.

شهر باستانی غور که یکی از جاذبه های فیروزآباد می باشد دارای قسمت های مختلفی است که آن را به یک نمونه تاریخی زیبا تبدیل کرده است. وقتی به زوایای مختلف قدم می گذاری، انگار روح داستان در وجودت دمیده می شود.

این شهر ساختاری منظم و جذاب در بالای آن دارد و آدم تعجب می کند که چقدر در ساخت و ساز و معماری آن دقت شده است.

اولین و مهمترین بنای شهر باستانی گور منار میلو است. البته قسمت های زیادی از آن از بین رفته است اما هنوز زیبایی خود را دارد.

این مناره مربع شکل است و به دلیل تخریب قسمتی از سر آن، برخی از کارشناسان باستانی ادعا می کنند که ارتفاع آن در گذشته و در زمان ساخت آن حدود 80 متر بوده است.

اگر دیوارها تخریب نمی شد، حالا هر طرف میلو منار حدود 20 متر بود.