زیباترین دریاچه کیاسر / دریاچه الندان؛ جاذبه ای درجه یک و دیدنی

تودی تریپ: دریاچه میانشه که به دریاچه چورت نیز معروف است یکی از زیباترین مناظر با عمری نزدیک به ۸۰ سال است که فاصله چندانی با دریاچه الدانان ندارد.

پارک ملی کیاسر یکی از معروف ترین مکان های تفریحی و گردشگری در اطراف دریاچه الندان است. این پارک طبیعی پوشیده از گونه های مختلف گیاهی مانند کاج، بلوط و سکویا است.

از مهمترین گونه های جانوری این منطقه می توان به آهو، یوزپلنگ، پلنگ، خرس قهوه ای، روباه، گراز وحشی، گربه وحشی و انواع پرندگان اشاره کرد.

ویژگی های درجه یک دریاچه الندان

دریاچه الدانان کیاسر در دل جنگل های هیرکانی مازندران یکی از زیباترین جاذبه های گردشگری این استان به شمار می رود. درختان بلند و برگ ریز این منطقه به خصوص در فصل بهار زیبایی نفس گیر دارند.

دریاچه الدانان یکی از بزرگترین و چشمگیرترین دریاچه های شمال ایران است. آب های شفاف این دریاچه در کنار طراوت و شکوه جنگل های اطراف، منظره ای فراموش نشدنی را در برابر چشمان گردشگران خلق می کند.

الدانان کیاسر یکی از بهترین مناطق طبیعت گردی در ایران است و همه ساله پذیرای بسیاری از دوستداران طبیعت در آغوش گرم خود است. وجود جاده ای که تا دل جنگل های این منطقه ادامه دارد دسترسی به این دریاچه را آسان می کند.

دریاچه الندان که با نام هایی مانند دریاچه آببندان پله اوزانی نیز از آن یاد می شود یکی از قدیمی ترین آثار طبیعی مازندران به شمار می رود. قدمت این دریاچه به دوره زمین شناسی به نام کواترنر برمی گردد.

جالب است بدانید این دریاچه زیبا بستری سخت و غیر قابل نفوذ دارد و فقط از باران و برف آبرسانی می شود. بنابراین هیچ رودخانه و نهری به آن نمی ریزد.

در اطراف این حوض عظیم می توانید ازگیل و بید را ببینید که سرشان را روی شانه گذاشته اند و سایه بزرگی درست کرده اند.

الندان کیاسر در فصل زمستان میزبان غازها و اردک هایی است که در هنگام مهاجرت این منطقه زیبا را به عنوان اقامتگاه موقت خود انتخاب می کنند.

دریاچه الدانان کیاسر با زیبایی وصف ناپذیر و ظاهر منحصر به فرد خود راوی داستانی چند میلیون ساله است. آب این دریاچه در اصل از ذوب یخچال های طبیعی که تمام منطقه را پوشانده بود تامین می شد. هم اکنون نیز شهرت این منطقه به دلیل بارش های مکرر و برف و بستر نفوذناپذیر این دریاچه است.

گردشگران این منطقه با قایق سواری و ماهیگیری در این آب های افسانه ای خاطرات فراموش نشدنی را برای خود زنده می کنند.

آواز اردک ها، غازهای وحشی و دیگر پرندگان این منطقه یکی از زیباترین آهنگ هایی است که هر فردی حداقل یک بار در زندگی خود باید آن را بشنود. آب و هوای مطبوع النندان کیاسر، طبیعت گردان بسیاری را به خصوص در فصل بهار به این منطقه می کشاند.

درختان سرسبز و جنگل های هیرکانی این دریاچه را به عنوان هدیه ای گرانبها در آغوش گرفته و میلیون ها سال از آن محافظت کرده است. سرسبزی، طراوت و شکوهی باورنکردنی در الندان کیاسر تا چشم کار می کند می بینید.

این منظره خیره کننده یادگاری از گذشته های دور است. رودخانه ای شفاف از کنار سد پله می گذرد.

آواز دلنشین این رودخانه با صدای باد و غوغای پرندگان می آمیزد و آهنگی فراموش نشدنی را در گوش گردشگران زمزمه می کند. با شروع فصل بهار دامان سبز این منطقه مملو از بنفشه های وحشی و گیاهان دارویی معطر می شود که از پخش بوی مطبوع خود در فضا ابایی ندارند.

موقعیت دریاچه الندان

دریاچه الندان یا آبگیر پله اوزانی یکی از بزرگترین و زیباترین دریاچه های شمال ایران است که در دل جنگل های هیرکان قرار دارد. این دریاچه خاص و دیدنی به عنوان یکی از بهترین مناطق طبیعت گردی ایران نیز مطرح است و مناظر رویایی آن توجه بسیاری از گردشگران را به خود جلب می کند.

علاوه بر این، دریاچه الدانان کیاسر قدمتی طولانی دارد و ایجاد آن را به دوره ای از زمین شناسی به نام «کواترنری» نسبت می دهند. به همین دلیل این دریاچه زیبا با قدمتی حدود 2.5 میلیون سال یکی از کهن ترین آثار طبیعی مازندران به شمار می رود.

ویژگی خاص و منحصر به فرد دریاچه الدانان تامین آب این دریاچه از طریق بارندگی های فصلی است.

به عبارت دیگر رودخانه ای وجود ندارد که به دریاچه الندان سرازیر شود و آب این دریاچه تنها از طریق بارندگی تامین می شود. نوع خاص خاک این منطقه و نفوذناپذیری آب در آن و همچنین شیب زمین و شکل سدها از دیگر دلایل شکل گیری و ماندگاری دریاچه به شمار می رود.

در فصول گرم سال که میزان بارندگی کم است، وسعت دریاچه الندان را حدود 17 هکتار تخمین می زنند. از سوی دیگر در صورت افزایش بارندگی و یا در فصول سرد و پرباران سال، حجم آب دریاچه تقریبا دو برابر شده و وسعت آن به 30 هکتار می رسد.

بنابراین، هر چه باران بیشتر می شود; دریاچه الندان همچنین آب بیشتری ذخیره می کند و در نتیجه بزرگتر می شود. به همین دلیل به این دریاچه «آباندان» نیز می گویند و از آب آن در شالیزارهای روستاهای اطراف استفاده می شود.