زیباترین جاهای دیدنی داراب کجاست؟
تودی تریپ: داراب یکی از زیباترین شهرهای استان فارس است.
مرکز شهرستان داراب شهر داراب است. این شهر گرمسیری تاریخ بسیار طولانی دارد.
اگرچه امروزه با محرومیت هایی همراه بوده است، اما در گذشته یکی از شهرهای مهم ایران در دوره های مختلف تاریخ بوده است.
جاذبه های داراب
آبشار فدامی داراب
آبشار فدامی داراب مانند نگینی درخشان در میان منطقه گرم و خشک فرگ فدامی می درخشد.
این آبشار شگفت انگیز و شگفت انگیزی است که از دیدن آن پشیمان نخواهید شد و شاید جالب باشد بدانید که این آبشار دارای چهار نوع آب شور، شیرین، سرد و گرم است که در فاصله 20 متری از آبشار شیرین مخلوط می شوند و ایجاد می کنند. یک استخر طبیعی زیبا حمل می کنند.
رودخانه دائمی ایجاد شده توسط آبشار فدامی حدود دو هزار هکتار از نخیلات (درخت خرما) را در پایین دست آبیاری می کند.
آب این آبشار از چشمه ای تغذیه می شود که در فاصله 500 متری آن قرار دارد و دبی آن حدود یک متر مکعب در ثانیه است.
چشمه فدامی پس از پر شدن برکه ای به عمق 20 متر به پایین سرازیر می شود و پس از عبور از بستری یک کیلومتری به پرتگاهی می رسد که با ریزش آن زیباترین آبشار منطقه را تشکیل می دهد.
این آبشار زیبا با ورود به رودخانه نمک شوری رودخانه را به شدت کاهش می دهد و آب نمک رودخانه را برای 825 هکتار زمین کشاورزی و 650 هکتار از زمین های کشاورزی پایین دست قابل استفاده می کند.
آسیاب سنگی داراب
آسیاب سنگی داراب یکی دیگر از آثار تاریخی است که در قسمت شمالی آتشکده آذراحش (مسجد سنگی) این شهر قرار دارد.
این آسیاب سنگی از دو استوانه سنگی بزرگ تشکیل شده که در بالای کوه قرار گرفته و آب مورد نیاز آسیاب را تامین می کند.
معماری این سازه سنگی مربوط به دوران ساسانی است و می توان آن را به عنوان یکی از نادرترین انواع آسیاب در تاریخ ایران معرفی کرد.
بر اساس کتیبه قسمت غربی ورودی آسیاب به خط کوفی که متعلق به اتابکان است، از تعمیر و بازسازی آن در دوره اتابکان و قاجار و استفاده مجدد از آن در زمان ناصرالدین شاه خبر می دهد.
دو آتشکده زیبا و دیدنی در داراب
آتشکده آذراحش یا مسجد سنگی داراب
مسجد سنگی بنای تاریخی عجیبی است که به دلیل ویژگی های خاص خود شهرت جهانی دارد.
این مسجد در گذشته یکی از مهم ترین و اصلی ترین آتشکده های مردم ایران بوده که یکی از آتش مقدس های جاویدان در آن نگهداری می شده است.
با توجه به اینکه این آتشکده به طور کامل در دل کوه حک شده است، بنای بی نظیری در تمام دنیاست. سقف مسجد سنگی یا آتشکده آذرحش باز است.
دلیل این امر این است که سازندگان آن قصد داشتند محیطی ایجاد کنند تا دود آتش به بیرون رفته و هوای آتشکده تهویه شود.
پلان این بنای باستانی داراب در ابتدا مربع بوده و سپس ادامه یافته و از چهار طرف به شکل صلیب گسترش یافته و حالت چهارطاقی به خود گرفته است.
البته برخی از نشانه های این مکان این فرضیه را ایجاد می کند که این بنا قبل از تبدیل شدن به آتشکده و سپس مسجد، مهراب محراب بوده است.
متأسفانه آتشکده آذرخش نیز مانند سایر بناهای تاریخی این شهر با بی تفاوتی مسئولان روبه رو است و هیچ اقدام خاصی برای مرمت و حفاظت از آن صورت نگرفته است.
آتشکده آذرجو در دارابگرد (نزدیک داراب)
در مورد تاریخچه ساخت و شکل گیری آتشکده آسارهو افسانه های مختلفی وجود دارد که با خصوصیات معماری بقیه بنا همخوانی ندارد.
اما از آنجایی که این بنا نه تنها مرمت نشده، بلکه نیاز مبرمی به مرمت دارد، مطالعه و تحقیقی در آن صورت نگرفته است، نتایج مطالعات می تواند افسانه های موجود در مورد آن را ثابت کند.
اما چرا می گوییم که در حال حاضر معماری ساختمان مطابق با افسانه ها نیست. مشهورترین افسانه ای که با ساخت این آتشکده در شهر داراب مرتبط است، داستانی است که آن را به عنوان اولین آتشکده جهان معرفی می کند.
بر اساس این افسانه، شاه یستاف به دستور زرتشت برای یافتن آتش مقدس به سفری طولانی و طولانی رفت تا آنچه را که در خراسم به دنبالش بود، یافت.
آتش مقدس را با خود از خوارزم به دارابگرد برد و آتشکده آذرجو را ساخت و این آتش را در آن نهاد و آن را زنده نگه داشت.
اما بنای آتشکده آذرجو بنایی چهارطاقی است که در عهد ساسانی ساخته شده است.
بنابراین در شرایط کنونی و با دانش کنونی نمی توان این افسانه را صادق دانست.
آتشکده آذرجو در نزدیکی چشمه طبیعی به نام اغلان قیز قرار دارد و در کنار آن دو چاه آب سنگی و آسیاب سنگی قرار دارد.
ای کاش مسئولین قدر این جاذبه های گردشگری که بخش مهمی از تاریخ و هویت ما را در خود جای داده اند را بدانند و هر چه زودتر عملیات مرمت و کاوش در این منطقه را آغاز کنند.
اگر این آتشکده در کشوری پیشرفته وجود داشت و افسانه هایی از این دست در اطراف خود داشت و قدرت بسیار زیادی داشت، تبدیل به یک جاذبه گردشگری می شد که سالانه افراد زیادی از نقاط مختلف جهان برای دیدن آن می آمدند و ارز کشور خود را وارد می کردند. آنها جدا از کسب درآمد توانستند گذشته باشکوه خود را به جهانیان نشان دهند.