تودی تریپ: آرامگاه دانیال نبی متعلق به دوران تاریخی پس از اسلام و در خیابان امام خمینی شوش قرار دارد و این اثر در ۲۴ شهریور ۱۳۱۰ با شماره ثبت ۵۱ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
درباره قبر دانیال نبی روایت های مختلفی گفته شده است. یک روایت این است که قبر دانیال ابتدا در شوشتر بوده و پس از جنگ شوشتر توسط مسلمانان به شوش منتقل شده است. روایت دیگر این است که قبر از ابتدا در شوش بوده و پس از حمله مسلمانان به کنار رودخانه شاوور (محل کنونی) منتقل شده است.
در سال 1287 هجری قمری آرامگاه دانیال نبی در شهر شوش به دستور شیخ جعفر شوشتری و توسط استاد حسن معمار مرمت و مرمت شد. استاد جواد معمار فرزند استاد حسن در سال 1330 هجری قمری بر آن دو گلدسته ساخت.
دانیال نبی که بود؟
بنا به روایتی معروف، در حمله نبوکدنصر (بهات النصر) به بیت المقدس، تعدادی از جوانان برگزیده قوم یهود به اسارت فاتحان درآمدند که یکی از آنها دانیال بود. با تعبیر خواب پادشاه بابل، دانیال وزیر شد. سپس پادشاه ایران به بابل حمله کرد و اسیران بنی اسرائیل را آزاد کرد. دانیال به دربار پارس رفت و در آنجا به مقام والایی دست یافت. سرانجام در شوش – پایتخت زمستانی هخامنشیان – درگذشت و در آنجا به خاک سپرده شد.
شماری از مفسران در تفسیر آیات اول سوره اسراء که به طغیان و مجازات بنی اسرائیل اشاره دارد، به ماجرای حمله بخت النصر به بیت المقدس و تصرف یهودیان توسط وی اشاره کرده اند. علامه طباطبایی بدون ذکر نام دانیال، حمله کوروش به بابل را دلیل نجات یهودیان، بازگشت آنان به بیت المقدس و احیای دین آنان معرفی می کند. زمان وقوع این حوادث به گفته علامه طباطبایی 450 سال قبل از میلاد است.
علامه مجلسی در مورد داستان دانیال با ذکر روایات مختلف صحبت می کند. برخی از این روایات در جهت تایید روایت معروف (اسارت دانیال در حمله بخت النصر به بیت المقدس) و برخی دیگر با آن داستان خواب بخت النصر و تعبیر آن توسط حضرت دانیال با چندین روایت متفاوت است. حساب ها.
اما داستان دانیال و بخت النصر متفاوت است. در روایتی که نیشابوری در داستان‌های انبیا نقل می‌کند، دانیال در کودکی به بخت النصر می‌گوید: «باید با من عهد ببندی که در ادامه به قوم من بی نیاز شوی». این روایت بیان می کند که وقتی [بخت النصر] او وارد اورشلیم شد و به دنبال دانیال گشت، اما چون مرده بود او را نیافت، پس نوه اش او را خدمتکار خود کرد.
در عهد عتیق، داستان او در کتابی به نام دانیال بیان شده است.
رویاهای دانیال
نام دانیال از ترکیب دان و پسوند -el به معنای خدا گرفته شده است که به معنای «خدا داور من است». دانیال در کتاب دانیال در کتاب مقدس مورد توجه ویژه قرار گرفته است، جایی که داستان زندگی او و چشم انداز او از آخرالزمان به تصویر کشیده شده است. دانیال به دلیل درستکاری و خرد و استواری او در ایمانش به خدای اسرائیل مورد توجه ویژه قرار گرفته است. عیسی مسیح نیز در کلام خود در چهار انجیل با احترام از دانیال صحبت می کند و به تحقق پیشگویی های دانیال نبی توسط خداوند اشاره می کند.
داستان مرگ دانیال
زمان دقیق زندگی دانیال مشخص نیست. اما عموماً اعتقاد بر این است که او تا سال سوم زندگی کوروش هخامنشی زنده بوده است (دانیال 1:10). اما احتمالاً در آن زمان حدود 100 سال سن داشت زیرا در زمان سقوط بابل هنوز نوجوان بود. محل دفن وی به طور قطع مشخص نیست، اما محتمل ترین مکان، آرامگاه دانیال نبی در شوش در ایران است. اماکن دیگری در عراق، بابل، مصر و سمرقند نیز مدعی قبر دانیال هستند. برخی نوشته ها ادعا می کنند که تیمور لنگ بقایای دانیال را از بابل به شوش آورده است.
ژوزفوس مورخ یهودی در نوشته های خود بیان می کند که دانیال در اکباتان همراه با پادشاهان ایرانی به خاک سپرده شد. اما اکثر متون مقدس یهودی معتقدند که او در شوش به خاک سپرده شده و در کنار خانه اش بقایای معبد سلیمان وجود دارد. بر اساس کتاب مقدس یهود، درگیری بر سر جسد دانیال در شوش رخ داد و سپس عبادتگاهی برای خدای دانیال برای همه پیروان خدای او ساخته شد. ماهیگیری در اطراف معبد او ممنوع بود و هرکسی که به خدای دانیال اعتقاد نداشت اگر بخواهد وارد محوطه معبد او شود به طور معجزه آسایی در رودخانه غرق می شد.
در نهایت، برخی از مورخان مدرن عموماً بر این عقیده اند که دانیال یک قهرمان دروغین است و کتاب او (کتاب دانیال) در زمان آنتیوخوس چهارم، پادشاه سلوکی ساخته شده است.
