روستاگردی در روستای تاریخی میمند

تودی تریپ: روستای میمند در 38 کیلومتری شمال شرقی شهرستان بابک استان کرمان قرار دارد. این روستا یکی از دهکده های صخره ای جهان و نوزدهمین اثر جهانی ایران است که در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.

میمند از دو کلمه می (شراب) و مند (مست) تشکیل شده است. طبق داستان‌هایی که گفته می‌شود، مردم این روستا پس از نوشیدن شراب و مستی، قلم و تبر به دست می‌گرفتند و در دل صخره مشغول حفر چاله می‌شدند.
برخی دیگر معتقدند میمند به معنای برکت است. از آثار بسیار قدیمی این روستا می توان به خانه های سنگی پراکنده، معابد، قلعه ها و برج های مختلف با قدمت هزاران سال اشاره کرد. چندین شهر و روستای دیگر به نام میمند وجود دارد که تاریخ میمند کرمان از همه آنها بالاتر است.

آشنایی با روستای میمند

میمند روستایی صخره ای و خاکی با قدمت حداقل دو تا سه هزار سال است که از اولین سکونتگاه های بشر در ایران است. یکی از ارزش های ویژه این روستای تاریخی ارتباط تنگاتنگ زندگی با طبیعت اطراف آن است، به طوری که با پیشرفت تکنولوژی کمترین تداخل را با طبیعت و مناظر بکر آن ایجاد کرده و با حفظ ارزش های بسیاری به حیات خود ادامه می دهد. می دهد. در روستای تاریخی میمند به کل خانه «کیچه» می گویند. این خانه در صخره کنده شده است و ممکن است شامل یک یا چند اتاق و همچنین اصطبل باشد.

ساختار خانه ها متفاوت است و اندازه و تعداد اتاق های آنها متفاوت است. در این آشپزخانه ها اتاق ها با پرده پارچه ای پستو تقسیم می شوند و برخی طاقچه ها نیز با این پرده ها پوشانده شده اند. حمام میمند یکی از شگفتی های این خانه هاست که مانند حمام های سنتی گاوصندوقی دارد و نکات و نکات بهداشتی را رعایت می کند. اماکن دیگری مانند مسجد، مدرسه، حسینیه و مهمانسرا در این روستای تاریخی وجود دارد.

مردم این روستا آداب و رسوم خاصی دارند و لغات پهلوی ساسانی هنوز در زبان و گویش آنها استفاده می شود. مردم میمند چهار ماه اول سال را برای مراقبت از چهارپایان در مناطق پست میمند زندگی می‌کنند، چهار ماه دوم را در روستاها و باغ‌ها و مزارع اطراف و چهار ماه سوم را برای پناه بردن از سرمای زمستانی در خانه های کاهگلی در دل کوه به لطف معماریشان، این خانه ها در تابستان خنک و در زمستان گرم هستند.

در مورد منشأ بناهای زیرزمینی میمند نظریه های متعددی ارائه شده است: اول اینکه مجموعه میمند توسط گروهی از قبایل آریایی در قرن هشتم و هفتم قبل از میلاد و همزمان با مادها ایجاد شده است که آثار معماری صخره ای متعددی از خود به جای گذاشته اند. غرب ایران بیا

همچنین ممکن است ساختمان‌های صخره‌ای میمند حاصل عقاید مهرپرستی بوده باشد، زیرا یکی از ارکان این آیین بر جاودانگی پدیده‌ها استوار بوده و این اعتقاد آنها را به تقدیس کوه‌ها سوق داده است.

احتمالاً میمند روستایی با قدمت دو یا سه هزار ساله است که سفال های به دست آمده در این منطقه گواه آن است. قدمت این سفال به دوره های اشکانی، ساسانی و اسلامی می رسد. این روستا مربوط به قرن دوم و سوم میلادی است. در دوره اشکانیان، طوایف کوچ نشین به مناطق مختلف جنوب کرمان کوچ کردند، اما این طوایف حرکت نکردند.

در اواخر دوره اشکانی و اوایل دوره ساسانی منطقه خوش آب و هوا را برای سکونت برگزیدند و خانه هایی برای زندگی در دل کوه ساختند. علاوه بر نظریه های فوق، بسیاری از کارشناسان قدمت این روستا را بین 8 تا 12 هزار سال می دانند. سنگ نگاره های موجود در این منطقه که قدمت آن به 12000 سال پیش می رسد، یکی از شواهد این کارشناسان است.

معماری خاص روستای میمند

با دیدن معماری شگفت انگیز میمند شگفت زده خواهید شد. مردم زحمتکش این روستا کوه ها و صخره ها را کندند و بدون استفاده از ساروج برای خود خانه ای امن ساختند. به این خانه ها که روی هم قرار گرفته اند و پنج طبقه را تشکیل می دهند «کیچ» می گویند.

میمند دارای حدود 406 ویلا می باشد که تعداد اتاق های آن به 2560 می رسد.همسایگی این روستا نیز بر اساس خانواده های ساکن آنجا می باشد.

خانه ها یا کیچه های روستای میمند به عنوان عایق حرارت عمل می کنند

جالب است بدانید که معماری کیچ به عنوان یک عایق حرارتی عمل می کند، زیرا بدنه آنها از سنگ جامد ساخته شده است. نوسانات دما در کیچ ها در روز و شب بسیار اندک است، باد و باران در آنها نفوذ نمی کند و در برابر آتش مقاوم هستند. دمای اتاق در فصل زمستان گرم و در تابستان خنک است و میانگین دمای این اتاق ها حدود پنج درجه با دمای بیرون تفاوت دارد.

تمام خانه‌های میمند ساختار یکسانی ندارند و از نظر اندازه و تعداد اتاق‌ها با هم تفاوت دارند. اما عموماً خانه ها دارای ورودی، اتاق نشیمن در طرفین، یک یا چند اتاق و اصطبل هستند و هیچ دودکش، اجاق گاز و دریچه ندارند. خانه های میمند به دلیل آب و هوای سرد این منطقه ورودی های کوتاه و کوچکی دارند.

درب ورودی دارای کلیدی است که روی دیوار کناری آن نصب شده و کلید به گونه ای داخل آن قرار می گیرد که زبانه پشت در باشد. تنها راه ارتباطی داخلی و خارجی کیچه ها درب ورودی است که هم محل ورود و خروج ساکنین خانه است و هم برای تامین نور و تهویه هوا استفاده می شود.

البته تهویه به خوبی انجام نشده و نور طبیعی فضای داخلی کافی نیست. ارتباط روستا به غیر از کانال مرکزی از طریق مسیرهای باریکی است که دفع آب های سطحی در زمان بارندگی را نیز بر عهده دارند.

محوطه آشپزخانه های میمند شکل هندسی منظمی ندارد و اندازه آنها متفاوت است. معمولاً ابعاد یک اتاق معمولی 3*4 و ارتفاع 1.90 تا 2.90 است. بزرگترین کیچه میمند 90 متر مربع مساحت دارد. داخل اتاق ها طاقچه های بزرگ و کوچکی وجود دارد که با پرده پوشانده شده و به عنوان محل نگهداری حصیر، ظروف، صندوق و چراغ استفاده می شود.

در گویش محلی مردم میمند به تنور «دیدون» می گویند. قرار دادن دیدون در داخل لجن، باعث سیاه شدن سقف و پوسته محل شده و به عنوان عایق عمل کرده و طول عمر لجن را افزایش می دهد.