دو قلعه جالب در سیب و سوران که باید دید

تودی تریپا _ خدمات توریستی: جاذبه ها؛ قلعه های سب، کنت و پاسکو؛ تپه شنی ریگ ملک، سنگ نگاره های تاریخی دره واستانه روستای پسکوخ و رشته کوه بیرک که شامل باغ وحشی از جمله زادگاه پلنگ ایرانی و انواع حیوانات اهلی و همچنین مناظر طبیعی زیبای کوهستانی و هشانی، پورینکی، بنگر است. آبشارها و غارهای سادکی شیران هستند.

منطقه حفاظت شده بیرک با وسعت 73 هزار هکتار با گونه های جانوری خاص و کمیاب در شرق شهرستان سوران یکی از زادگاه پلنگ ایرانی است که این روزها برای زنده ماندن با خشکسالی مبارزه می کند.

قلعه سب

در روستای سب یکی از بخشهای مرکزی حدود 8 کیلومتر با سوران (مرکز شهر) فاصله دارد.

این قلعه یادگار دوران صفویه و مرکز حکومت پادشاهان الطوائف از شهر سراوان بزور بوده که امروزه پس از استقلال سیب، سوران و مهرستان از محدوده جغرافیایی سراوان حذف شده است.

سب مستحکم ترین قلعه به جا مانده از دوران اسلامی است. این قلعه در آغاز قرن دوازدهم مرکز حاکم محلی «ملک دینارخان» و فرزندانش بوده است. این قلعه زیباترین و بلندترین بنای خاکی کشور است و ساخت آن در دوره صفویه آغاز شده است. و حداقل سه بار مرمت شده و بناهایی به آن اضافه شده است.

این قلعه زیباترین و مستحکم ترین قلعه به جا مانده از دوران اسلامی سیستان و بلوچستان است. آینه تمام نمای این قلعه که حاکمان صفوی و پس از آنان بوده اند، یکی از 27 اثر تاریخی استان است که هنوز پابرجاست. قلعه سب مرکز اداره حاکم محلی در آغاز قرن دوازدهم بود.

نام قلعه «سب» از نام روستای «سیب» به معنای محل جاری شدن آب گرفته شده است. این واژه به طوایف قدیمی سراوان نیز اطلاق می شود.

قلعه کنت

یکی از مهم ترین آثار باستانی روستای کنت قلعه ای است که در 15 کیلومتری بخش هیدوچ و 45 کیلومتری شهر سیب و سوران قرار دارد.

قلعه کنت بر روی صخره ای در سه طبقه ساخته شده است که ورودی این قلعه در قسمت جنوبی آن حدود 13 متر از سطح زمین و به حیاط قلعه جنوبی منتهی می شود.

این قلعه به دستور حاکم محلی و توسط معماران محلی در دوره افشاریه ساخته شده است. حاکم و نزدیکانش در طبقات دوم و سوم زندگی می کردند. مردم عادی اجازه زندگی در قلعه را نداشتند. این قلعه از خشت خام و گل ساخته شده است.

ناگفته نماند که این بنا بر روی تپه ای ساخته شده بود و مردم آجرها را از پای تپه به بالای تپه با الاغ یا اسب حمل می کردند و شاید افرادی که وسایل حمل آن را نداشتند آجرهای 40*40 را روی خود می گذاشتند. کمر خم کردند و به بالای تپه منتقل شدند.

مردم در صف طویل بزرگی می ایستادند و مواد و مصالح را دست در دست به محل کار می بردند تا کارشان سریعتر انجام شود و اگر کم بود توسط حاکم وقت مجازات شوند.

سبک معماری این اثر تاریخی مانند قلعه سیب است، درب ورودی این بنا در قسمت جنوبی قلعه قرار دارد، سقف آن از تنه درخت خرما و شاخه های آن به نام درخت گیلاس، درها و پنجره های آن چوبی و مخزن آب آن نیز در حصار قلعه یافت می شود که قلعه ای برای بردگان و حیوانات بوده است.

آب شرب ارباب روستای کنت از روستای سیب به دست می آمد زیرا در آن زمان آب سیب به رنگ آبی شیرین و بدون افزودنی بود و خادمان از روستای کنت شروع می کردند و در سه روز به روستا می رسیدند. از سیب و آب را در مشک گذاشته و نزد حاکم بیاورند

دستور ساخت قلعه را سردار شاهسوار که در آن زمان بر خردار قدرت زیادی داشت صادر کرد. بیشتر قدرت در آن زمان در دست عشایری به نام سردار بود و واکابی به نام حکیم وجود نداشت.

ژنرال ها مردم را مجبور به کار برای ساختن این قلعه کردند. مردم از خرها و قاطرها برای حمل خشت به بالای کوه استفاده می کردند (چون قلعه باید در بالای کوه ساخته می شد). مردم در صف طولانی بزرگی ایستاده بودند و مواد و مواد را دست در دست به محل کار می بردند تا کار خود را سریعتر انجام دهند.

سردار شهسوار با انجام کارهای خیر سعی در جلب توجه مردم داشت تا از آنها برای انجام کار و اهداف خود استفاده کند، پس از تکمیل اتاق های پایین قلعه، سردار شهسوار برای زندگی به آنجا رفت و فرزندش ناخدا شد.

این قلعه در سه طبقه و با کمک خشت و گل خام به دستور مردی مقتدر به نام سردار شاهوار ساخته شد.

طبقه اول برای غلامان و خدمتکاران و اصطبل و انبارهای احشام و گوسفندان در آنجا قرار داشت. طبقه دوم و سوم نیز محل سکونت سردار و خانواده اش بود. مردم عادی اجازه ورود به قلعه را نداشتند.