حتما از دشتیاری در سیستان و بلوچستان بازدید کنید

تودی تریپا _ خدمات توریستی: دستیاری شهری است ساحلی و بکر در استان سیستان و بلوچستان به مرکزیت ناگور که در 65 کیلومتری شهر چابهار و 608 کیلومتری زاهدان (مرکز استان) قرار دارد.

شهرستان دستیاری از شمال با شهرستان راسک، از غرب با شهرستان چابهار، از شرق با پاکستان و از جنوب با آب های آزاد دریای عمان همسایه است. واژه دشتیاری از دو کلمه دشت و یاری تشکیل شده است.

در بلوچی به زمینی پهن و هموار که حاصلخیز است دشت می گویند و یاری نیز از نام یارمحمد دوجامی گرفته شده است. مردم این شهر به زبان بلوچ و گویش جدگلی صحبت می کنند.

در دشتیاری دو اسکله صیادی مهم وجود دارد که عبارتند از اسکله صیادی بندر بریس و پسابندر، به همین دلیل صیادی یکی از زیرساخت های مهم و با ارزش اقتصادی دشتیاری است.

محصولات اصلی کشت شده در این منطقه شامل موز، انبه، نخود، لیمو، نارگیل و خربزه است.

مهمترین پوشش گیاهی شهرستان دستیاری که نوع غالب و متمایز گیاهان این منطقه را تشکیل می دهد، می توان به زیتون، توه، کنار، کهور، خرما، کتان، بیدام، لل و انجیر معبدی استبراق (کرک) اشاره کرد.

این شهر زیستگاه گاندو تمساح ایرانی است.

ویژگی های جالب دشتیاری در سیستان و بلوچستان

از غذاهای محلی دشتیاری می توان به قلیه ماهی، ماهی کبابی، هواری، بریانی، تباگ، آنبگ، خفاش و کشا، شدوده، ماش، ماهیک، چوب پنبه، گلهک، نروش، کیچه و دلق اشاره کرد.

در گویش محلی این منطقه به آن نان ناگان می گویند که شامل نان تنوری، نان تینی، نان مخصوص عشایر (پرانیگ) و نان ذرت است.

نان تینی نانی است که در بشقاب فلزی (تابه آهنی) که شامل تین موشی، کره تینی، دک، سی سرک، ست پوری و رتی می باشد، پخته می شود.

گلدوزی، سکه دوزی (سامان)، حصیر بافی، ساخت آلات موسیقی و صنایع دریایی از جمله فعالیت هایی است که به طور سنتی در این منطقه انجام می شود و نقش موثری در اقتصاد منطقه دارد.

با توجه به آب و هوای معتدل این منطقه، پیشنهاد می شود فصل پاییز و زمستان را برای این سفر فراموش نشدنی به سواحل بکر دشتیاری انتخاب کنید.

دیدنی های شهرستان دشتیاری

شهرستان دشتیاری به دلیل موقعیت جغرافیایی خود به بسیاری از جاذبه های گردشگری طبیعی استان سیستان و بلوچستان نزدیک است و به همین دلیل است که گردشگران و مسافران زیادی هر ساله اقامتگاه های بوم گردی دشتیاری را به عنوان مقصد سفر خود منطقه حفاظت شده گاندو (باهوکلات) گواتر انتخاب می کنند. خلیج، سواحل مکران، آرامگاه سید غلام رسول، قبرستان جان تیس، ساحل صخره ای چابهار (ساحل دریای بزرگ)، تالاب لیپار، کوه های مریخی، جنگل حرا، اسکه رامین و مسجد جامع تیس از جاذبه های گردشگری این منطقه است. در زیر چند جاذبه مهم و دیدنی نزدیک دستیاری را به شما معرفی می کنیم.

منطقه حفاظت شده گاندو

این منطقه حفاظت شده در 55 کیلومتری دشتیاری قرار دارد.

منطقه حفاظت شده گاندو به عنوان منطقه حفاظت شده باهوکلات نیز شناخته می شود. مساحت این منطقه 456 هزار هکتار است که گاندو تنها تمساح بومی ایران در آن زندگی می کند.

گاندو نام محلی تمساح مردابی یا تمساح پوزه کوتاه ایرانی است، علاوه بر گاندو جانوران دیگری مانند سیاه گوش، کفتار، جابر، سنجاب سفید، گزنه بنگال، شغال، روباه، عقاب سنگی و لاک پشت سبز دریایی نیز وجود دارد. این منطقه. مردم این منطقه به گاندو علاقه خاصی دارند و آن را مایه برکت و رزق و روزی می دانند.

از نظر تنوع گیاهی، این منطقه از دامنه تا بالای کوه شامل گونه های گرمسیری، استپ های کوهپایه ای و گونه های گیاهی مناطق معتدل است که از جمله این درختان می توان به بانه و بادام اشاره کرد.

گیاهانی مانند اقاقیا، کندر، کهور و استرابراک در دشت های این منطقه می رویند.

خلیج غاز

خلیج گواتر نقطه ای در جنوب شرقی ایران است که با پاکستان و بخشی از استان سیستان و بلوچستان هم مرز است. این منطقه به دلیل مجاورت با جنگل های حرا یکی از مناطق حفاظت شده است.

این بندر یکی از آخرین نقاط مرزی ایران است و به دلیل جاذبه های فراوان و مجاورت با آب های دریای عمان، هنوز کمتر شناخته شده است و افراد کمی این بندر را می شناسند.
رودخانه باهوکلات از سمت ایران و نهر دشت از سمت پاکستان به خلیج گواتر می ریزد.

تنها بندر اقیانوسی ایران با مردمی خونگرم و مهمان نواز و معتدل ترین آب و هوا در سواحل جنوبی ایران است. بندر گواتر تنها حدود 90 کیلومتر با بندر معروف چابهار فاصله دارد اما جاذبه های آن با چابهار بسیار متفاوت است.

خلیج گواتر و خور خور باهو یکی از 22 تالاب بین المللی ایران است که 75 هزار هکتار وسعت دارد و در سال 1386 در فهرست تالاب های بین المللی قرار گرفت که ارزش اکولوژیکی منحصر به فردی دارد.