سلام جدید – خدمات توریستی: جاماسب (یا جاماسپ) یکی از جالب ترین نشانه های ایرانی است. برخی او را نبی، برخی دیگر فالگیر، برخی دیگر فالگیر و برخی دیگر فیلسوف می خوانند. بر اساس اسناد تاریخی، جاماسپ یکی از دامادهای زرتشت پیامبر ایرانی بوده است.
می گویند خداوند به جاماسب فرمود: عمر تو در فلان روز به پایان می رسد و جاماسب در روز موعود وارد این منطقه شد و جان پس از مرگ در آنجا تسلیم شد و مردم روستای باستانی کاراده برای او آرامگاهی ساختند. بر اساس نوشته‌های منابع، جاماسب از پیشگویان بوده و مرگ او را پیش‌بینی کرده است که در تاریخ معینی بر اثر نیش عقرب خواهد مرد. پس در آن ساعت موعود بر اسب برهنه سوار شد و به وسط رود کارا گاج رفت. اما به دلیل نیش عقرب آفرین مرد. ظاهراً عقرب به خار چسبیده و سوار آب بود که به دم اسب رسید و مأموریت خود را انجام داد.
جدای از افسانه های قدیمی درباره تاریخ جاماسب، لازم به ذکر است که بر اساس نظریه مرتضی رضوی، جاماسب بنیانگذار دین ایرانی و زرتشت مصلح همان دین بوده و زرتشت برای تصحیح دین جاماسب از دین جاماسب آمده است. تحریفات میترائیسم
آیا جاماسپ پیامبر دین زرتشت بود یا زرتشت پیامبر دین جاماسپ؟
در برخی موارد جاماسب حکیم که شاگرد و داماد زرتشت بود با جاماسب بنیانگذار دین ایرانی اشتباه گرفته می شود در حالی که جاماسب پیامبر حدود 1000 سال پیش از زرتشت آمده است. برخی از محققان که زرتشت را شخصیتی حدود 3700 ساله می دانند، او را با جاماسب اشتباه می گیرند. زیرا متذکر می شوند که دین اهورایی با کل نظام و سازمان فرشتگان و با اصول اولیه اش ریشه در حدود 3700 سال پیش دارد.
برخی دیگر او را شخصیتی مربوط به 2600 سال پیش می دانند که البته واقعیت تاریخ و شواهد تاریخی است. وجود مردی به نام جاماسب و محل رسالت او و کتاب او که بر روی 1000 قطعه کوچک از پوست گوساله نوشته شده است نشان می دهد که جاماسب پیامبری بوده که کتابی به نام اوستا داشته و زرتشت اصلاح کننده دین توحیدی و محققین مسلمان و روایات ائمه شیعه نیز گویای این امر است.
در ویدیوی زیر با جاماساب و آرامگاه جالب آن آشنا شوید.
ویژگی های آرامگاه جاماسب; مقبره ای باستانی و جالب
بنای مقبره مکعبی شکل است که بر روی تپه ای کم ارتفاع ساخته شده و از سنگ های تراشیده بدون ساروج ساخته شده است. این آرامگاه شباهت های زیادی با کعبه زرتشتیان در رستم نقش دارد. به لطف کنده کاری سنگ قبرها می توان آن را به دوره هخامنشیان و دوره ای که شهر حفار اهمیت داشت نسبت داد.
- ضلع شمالی: خوشبختانه این قسمت مستحکم‌ترین قسمت این بنا است، کوتاه‌تر از دیوارهای دیگر بقعه است و بر روی صخره ساخته شده است و دلیل محکم ماندن آن عدم دسترسی به این دیوار است. در ارتفاع 4 متری این دیوار، یک ردیف سنگ کاری بیرون زده دیده می شود.
- ضلع جنوبی: این دیوار در گذشته مرتفع ترین دیوار بوده و به دلیل هجوم مردمی که از آثار باستانی سود می جویند، قسمت اعظم دیوار ویران شده است.
- ضلع شرقی: این دیوار نیز به دلیل غارت سودجویان از دو موقعیت معدن غیرقانونی اعلام شده و خسارات جبران ناپذیری به بدنه این اثر وارد شده است.
- ضلع غربی: بلندترین دیوار این بنا است، نسبتاً سالم است و فقط مسیر سنگ کاری بالای آن آسیب دیده است. به نظر می رسد در گذشته سازمان میراث فرهنگی داربست های فلزی را در کنار این دیوار نصب کرده که سال هاست بدون تعمیر رها شده است. در وسط و اطراف مقبره در هر متر یک سوراخ مربعی ساخته شده بود که احتمالاً طوری ساخته شده بود که اگر باران وارد ساختمان شد به راحتی از این سوراخ ها خارج شود. اتاقک داخلی بقعه از کف تا سقف با سنگ فشرده و ساروج پر شده است که بسیار سخت و مستحکم است.
روی سقف آن سنگی هشت ضلعی قرار دارد که به آرامگاهی از سنگ های تراشیده تبدیل شده است که متأسفانه به دلیل غارت سودجویان تنها 3-4 ضلع آن باقی مانده است. غارتگران زیر همین سنگ قبر در بالا و پایین تونلی حفر کرده اند و از ظواهر پیداست که سودجویان چیزی پیدا نکرده اند. زیرا داخل چهاردیواری بقعه کاملاً با سنگ و ساروج پر شده است. طول و عرض هر دیوار 5 متر و 80 سانتی متر در هر ضلع است که مربع و بسیار پیچیده با اصول معماری ساخته شده است. ارتفاع این مقبره مربع شکل در هر طرف متفاوت است.
از آنجایی که بر روی تپه ای ساخته شده که دارای شیب و سنگ های صخره ای است، ارتفاع آن تغییر می کند. اما در ضلع غربی ارتفاع آن به نزدیک به 7 متر می رسد که شاید ارتفاع این بقعه باشد که به تدریج تخریب شده است.
اندازه سنگ های تراشیده مقبره با یکدیگر متفاوت است. احتمالاً اتاقی در بالای مقبره هشت ضلعی وجود داشته که به صورت 4 اتاق بازسازی شده است که احتمالاً بالای همان مقبره اشدانی ساخته شده و از دور نمایان است. برخی می گویند که این بنا کد آتش نشانی بوده که برای جشن ها و مراسم خاص استفاده می شده است.
