تودی تریپ: ورودی اصلی این مسجد در ضلع جنوبی میدان قرار دارد و ورودی های دیگر در محله های اطراف بنا برای دسترسی سریعتر و آسانتر مردم محله می باشد.
دسترسی به ساختمان از خیابان استانداردی و کوچه‌های عمود (گذر سعدی و پشت مخوش) در میدان امکان‌پذیر است و از خیابان‌های حافظ و سپه پس از ورود به ضلع شمالی میدان، می‌توان با پای پیاده یا با آسانسور به آن رسید. .
برای رسیدن به میدان نقش جهان نیز می توانید از وسایل نقلیه عمومی یا ماشین شخصی استفاده کنید.
نزدیک‌ترین ایستگاه‌های مترو و اتوبوس، ایستگاه میدان امام حسین (ع) است و فاصله باقی‌مانده از آنجا تا میدان را می‌توان با پای پیاده یا تاکسی طی کرد. برای پارک خودروهای شخصی، چندین پارکینگ عمومی در خیابان های منتهی به میدان وجود دارد.
سیر تاریخی مسجد امام
مسجد امام مهم‌ترین مسجد دوره صفویه در شهر اصفهان است و هم از نظر عظمت بنا و هم از نظر تزیینات فراوان از اهمیت بالایی برخوردار است.
ساخت مسجد به دستور شاه عباس اول در سال 1020 هجری قمری و در سال چهارم سلطنت برای زیباسازی میدان آغاز شد. در سال 1025 هجری قمری در حالی که هنوز مشغول پی ریزی قسمت های دیگر مسجد بودند، روکش معرق نفیس آن را تکمیل کردند.
این مسجد نمونه ای ارزشمند از کاشی کاری و مجسمه سازی ایرانی از قرن یازدهم است.
تاریخ های ثبت شده در مسجد که شامل سال های 1077 هجری قمری، آخرین سال سلطنت شاه عباس دوم، 1078 هجری قمری، سال اول سلطنت شاه سلیمان و 1095 هجری قمری است، نشان می دهد که تزئینات و الحاقات مسجد بوده است. در زمان جانشینان شاه عباس اول تکمیل شد.
در زیر این کتیبه کتیبه دیگری به قلم محمدرضا امامی قرار دارد که معمار و مهندس مسجد جامع جدید اصفهان (روبروی مسجد جامع قدیم) یعنی استاد علی اکبر اصفهانی و محب علی بایقلا ناظر بنا را گرامی می دارد.
کتیبه های مسجد اثر خوشنویسان معروف عصر صفویه مانند علیرضا عباسی، عبدالباقی تبریزی، محمدرضا امامی و محمد صالح امامی است.
ایوان ها در 4 طرف ساخته شد و مسجد اعظم به مسجد چهار ایوانی تبدیل شد. البته سالها بعد در زمان اسماعیلیه به دلیل اعتراض به شاه، مسجد جامع به آتش کشیده شد و تمام صومعه ها و مخازن و کتابخانه بزرگ مسجد ویران شد.
اما دوباره در همان سال بنای مسجد بازسازی شد و چهار ایوان و شبستان و چهل ستون ساخته شد.
مسجد جامع اصفهان زیباترین محراب گچ بری در دوره ایلخانان را داشته است. سپس در دوره آق قویونلوها تغییرات زیادی ایجاد شد و در دوره صفویه نورگیرهایی به آن اضافه شد، اما در دوره قاجاریه مجددا مورد بی توجهی قرار گرفت، اما در دوره پهلوی در فهرست آثار ملی به ثبت رسید و قسمت های تخریب شده مرمت شده است. و بعد از انقلاب اسلامی در ایران تعمیر و نگهداری لازم انجام شد و اکنون می توانید تمام زیبایی ها را در این مسجد ببینید.
معماری مسجد امام
سبک های مختلف معماری در مسجد جامع اصفهان به چشم می خورد. مسجد چهار ایوان که به خاطر طراحی مسجد ایرانی مشهور است. معماری چهار ایوانی بیشتر به فضاهای داخلی مربوط می شود. فضاهایی مانند فضای جلوی محراب و گنبد.
معماری این مسجد سال ها به عنوان الگو مورد استفاده قرار گرفت و مساجد دیگری نیز به این سبک ساخته شدند.
آجر اصلی ترین مصالح مورد استفاده در ساخت مسجد است. اما اتمام ساختمان اصلی خشت خام است.
ستون های آجری دو قسمتی، سه و چهار قسمتی، طاق های فواره ای، ایوان های چهارگانه، سنگ فرش های دوتایی، تزیینات مختلف که روش های ابتکاری برای این مسجد است.
همانطور که گفتیم مسجد جامع اصفهان بسیار بزرگ است و قسمت های مختلفی دارد: صحن اصلی مسجد که دارای 4 ایوان در چهار طرف، آلاچیق های دو طبقه و دو حوض مربع و چند ضلعی است.
وقتی وارد مسجد می شوید در دو طرف آن دو تخته مربع را می بینید که مقدس شمرده می شوند.
در قرن ششم با تخریب قسمتی از ستون ها و دهانه شبستان، ایوان شمالی به جای آن ساخته شد که به صفه درویش نیز معروف است.
این ایوان دارای تزییناتی مانند گلهای بوته ای و خطوط کوفی است و با ظاهری ساده دارای تزئینات آجری و گچی در داخل و دو کتیبه گچی در بالا و پایین است.
گنبد تاج الملک نیز گنبدی دولایه و به سبک رازی ساخته شده و شامل آجر و تزئینات هندسی با نقوش زیبا می باشد.
این گنبد از شکل چهار گوش به هشت ضلعی و سپس به شانزده ضلعی تبدیل شد. کتیبه این گنبد نیز به خط کوفی است.
ساختمان های اصلی مجموعه به سبک عربی و از خشت خام ساخته شده است. ایوان جنوبی نیز به سبک معماری سلجوقی با مقرنس های بزرگ ساخته شده است.
این ایوان به صفا صاحب نیز معروف است. مناره های اطراف ایوان جنوبی به نظر تازه ساخته شده اند، بنابراین این مناره ها 35 متر ارتفاع دارند.
در دو طرف گنبد جنوبی دو ستون با چندین چراغ گچ بر روی ستون ها قرار دارد. در جنوب غربی مسجد چهلستون دیگری به نام چهلستون شاه عباسی وجود دارد.
