بازدید از قلعه قهقهه راور کرمان را از دست ندهید

تودی تریپ: راور یکی از شهرستان‌های استان کرمان است که قلعه‌ها و برج‌های زیادی در استان دارد.

یکی از این قلعه های معروف، قلعه قهقای راور است که قدمتی چند قرنی دارد و می تواند گواه این ادعا باشد که راور یکی از شهرهای تاریخی و باستانی سرزمین پهناور ایران است.

این قلعه در سال 1345 هجری شمسی در فهرست آثار تاریخی ایران به ثبت رسیده است.

آشنایی با قلعه کاغذه راور کرمان

برای ساخت این قلعه قاقا راور کرمان از خشت خام و گل خام استفاده شده و در ساخت این قلعه باستانی نیز از مقدار نسبتاً کمی آجر و سنگ استفاده شده است.

متأسفانه ظاهر این بنا بر اثر عوامل طبیعی و غیرطبیعی فرسایش یافته و به صورت تپه های گلی باقی مانده است، اما آثار در و دیوارهای این قلعه همچنان باقی است.

در برخی از نقاط قلعه قاقا راور کرمان آثار حفاری غیرمجاز یا مجاز دیده می شود و داخل دیوارها نمایان است و آجرهای به کار رفته در بنا نمایان است.

این آجرها به شکل مکعب مستطیل هستند و طول آن حدود 30 سانتی متر، عرض و ارتفاع آن حدود 10 سانتی متر است.

با توجه به اینکه تمام مناطق این منطقه را بیابان پوشانده است، اما در کل محدوده چندین هکتاری می توان قطعات کوچک و بزرگ سفال، آجر و سنگ را مشاهده کرد.

به گفته بسیاری از کارشناسان، این قطعات در ساخت بناهای مذکور مورد استفاده قرار گرفته و در حال حاضر در اطراف پراکنده هستند.

یکی از دیوارهای قلعه همچنان پابرجاست اما بر اثر بلایای طبیعی ستون های آن ترک برداشته است.

مسئله ای که در تمام قلعه های ایران وجود دارد این است که دیوارها و برج هایی وجود دارد که وظیفه دفاع از قلعه را بر عهده دارند و سربازان همیشه از آنها محافظت می کنند.

اکنون تنها بخش هایی از این دیوارها باقی مانده است. قلعه قهقا راور کرمان در سال 1345 در فهرست آثار تاریخی ایران به ثبت رسید.

بسیاری از کارشناسان بناهای تاریخی معتقدند که قدمت قلعه گاقا راور کرمان حدود 3 تا 4 هزار سال است.

اطراف قلعه را خندق بزرگی احاطه کرده است که در هنگام حمله دشمن از آب پر شده و مانع نفوذ دشمن به داخل قلعه می شود.

بخش‌های زیادی از قلعه تا به امروز تخریب شده است، اما همچنان دروازه ورودی قلعه و بقایای برخی از اتاق‌های آن نشان از عظمت و قدمت قلعه دارد.

بازدید از قلعه خنده راور

قلعه قهگاه راور که وسعت زیادی به وسعت چندین هکتار دارد، از دوره ساسانی به جای مانده است. با این حال برخی از محققان معتقدند این قلعه حدود سه تا چهار هزار سال قدمت دارد.

در سرتاسر محوطه این قلعه بقایایی از بناهای خشتی وجود دارد که امروزه به صورت تپه های خاکی دیده می شود.

به طور خلاصه می توان گفت که امروزه قلعه گاگه به ​​تپه گاگه تبدیل شده است. در اطراف قلعه قهقه آثار تاریخی دیگری نیز وجود دارد.

به عنوان مثال در فاصله 500 متری غرب قلعه، بقایای بنای دیگری به نام تل وزیری دیده می شود.

بسیاری از قسمت های قلعه تا به امروز ویران شده است. اما همچنان دروازه ورودی قلعه و بقایای برخی از اتاق های آن نشان از عظمت و قدمت قلعه دارد.

مردم روستا در مورد علت تخریب قلعه قهقه روایات خاصی را ذکر می کنند.

آنها معتقدند که حاکم راور که در قلعه زندگی می کرد، مردی ظالم و فاسد بود که ظلم او باعث زلزله مهیب و متعاقب آن تخریب قلعه شد.

همانطور که از شواهد تاریخی بر می آید، موقعیت سوق الجیشی باعث می شد که این مکان هر از چند گاهی مورد هجوم عده ای قرار گیرد.

بنابراین دلیل تخریب قلعه را می توان به مواردی مانند وقوع جنگ نسبت داد و این احتمال را با حفر خندق های فراوان در اطراف قلعه برای دفاع در برابر دشمن قوی تر می کند.

از خاک قلعه قهگاه به عنوان کود برای زمین های کشاورزی استفاده می شود. این حفاری ها وارد قلعه شد و به آن آسیب رساند.

در نتیجه علاوه بر تخریب و فرسایش قلعه بر اثر عوامل طبیعی و غیرطبیعی، عدم آگاهی مردم این منطقه از اهمیت میراث تاریخی و فرهنگی باعث آسیب بیشتر به قلعه شده است.

اگر به کرمان سفر کردید، بازدید از بقایای این قلعه تاریخی را از دست ندهید. بدون شک محیط اطراف این بنا و بقایای قلعه قهقهه برای گردشگران و علاقمندان به تاریخ کهن ایران جذاب خواهد بود.

• در حال حاضر اثری از این قلعه زیبا نیست و تخریب شده است.
• متاسفانه امروزه قلعه قهقه تبدیل به دامداری شده است.
• افراد ناآگاه زباله های خانگی خود را در اطراف قلعه می ریزند که اگر اقدامات موثری در این راستا صورت نگیرد، وضعیت کنونی قلعه بدتر می شود.
• اطلاعات مربوط به قلعه از تخریب بیشتر جلوگیری می کند.
• افزایش آگاهی عمومی نسبت به آثار باستانی و اهمیت حفظ و نگهداری از قلعه بدون شک نقش مهمی در آینده این بنای تاریخی خواهد داشت.
• حفظ میراث تاریخی و بقایای آن وظیفه هر ایرانی است تا آیندگان از آن بهره مند شوند.
• اخیراً محوطه قلعه توسط سازمان میراث فرهنگی و با استفاده از علائم مختلف شناسایی و علامت گذاری شده است. اما این ترتیبات نتوانسته مردم را از عبور از مرز باز دارد.