ارگ تاریخی آلمادوشن کجاست؟

تودی تریپا _ خدمات توریستی: بقایای ارگ آلمادوشان مربوط به دوره اشکانی تا قرون اولیه و میانی پس از اسلام است و در شهر راز و جرگلان قرار دارد.

این مکان در تاریخ ۲۷ شهریور ۱۳۸۶ با شماره ثبت ۲۳۱۷۰ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

ویژگی‌های ارگ تاریخی آلمادوشان

راز و جرگلان یکی از شهرستان های استان خراسان شمالی است که در شمال شرقی استان و در نزدیکی مرز ایران و ترکمنستان واقع شده است.

زبان مردم این شهر رازی، پهلوی اشکانی و زبان مردم اشکانی است. از شمال و شرق با ترکمنستان، از جنوب با مانه، از جنوب غربی با بجنورد، از غرب با گلستان مانه همسایه است.

این شهر که یکی از شهرهای مرزی کشورمان به شمار می رود، دارای آب و هوای سردی است که باعث زمستان های سرد و تابستان های معتدل می شود.

قدمت قدیمی این شهر باعث شده که آثار تاریخی به جا مانده از قرون گذشته داشته باشد و مکانی برای گردشگری محسوب شود. ارگ آلمادوشان از آن دست آثاری است که در این قسمت به شرح آن می پردازیم.

آلمادوشان یکی از اماکن تاریخی استان خراسان شمالی است که در منطقه غلامان در شهرستان های راز و جرگلان واقع شده است.

این ارگ بازمانده‌ای از دوران اشکانیان است که معماری زیبایی داشت اما متأسفانه امروز چیزی جز دیوارهای بیرونی آن باقی نمانده است و تا دوران اسلامی مورد استفاده قرار می‌گرفت اما به مرور زمان متروک و ویران شد.

ارگ بر فراز کوهی با قله ای صاف و در نزدیکی آن روستایی به همین نام قرار دارد.

ویرانه های ساختمان بزرگ و مربع شکل بر روی قله این تپه در نزدیکی یال جنوبی قله باقی مانده است که نشان دهنده کاربری نظامی آن است و احتمال می رود از این قلعه برای رصد استفاده می شده است.

در قسمت‌های مختلف قلعه می‌توانید خرابه‌هایی از بناهای زیبا با معماری باشکوه را ببینید. طول قلعه که در جهت شمال به جنوب کشیده شده است حدود 500 متر و عرض آن که در جهت شرقی به غربی است بیش از 100 متر است.

این اثر در تاریخ ۲۷ شهریور ۱۳۸۶ با شماره ثبت ۲۳۱۷۰ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

آلما در زبان ترکمنی به معنای سیب و دوشان به معنای سقوط و آلمادوشن به معنای سیب افتاده است. علت نامگذاری این قلعه وجود روستایی در نزدیکی آن به نام آلمادوشن بوده و نام ارگ نیز از این روستا گرفته شده است.

همانطور که گفته شد این قلعه در نزدیکی روستای آلمادوشن در شهرستان راز قرار دارد که می توانید در این مسیر از آن دیدن کنید.

هنگام بازدید از این ساختمان نیازی به پرداخت هزینه ای ندارید، اما اگر می خواهید آن را از نزدیک ببینید، باید از تپه بالا بروید، بنابراین تجهیزات لازم را فراموش نکنید.

آشنایی با راز

یکی از ویژگی های این منطقه درآمد و وضعیت اقتصادی ساکنان این شهر است.

مردم شهر راز در محیطی با درآمد کافی زندگی می کنند که عمدتاً از دامداری، کشاورزی و باغداری تامین می شود. از دیگر ویژگی های این منطقه زبان ساکنان آن است.

مردم شهرستان راز به زبان رازی (پهلوی اشکانی، زبان اشکانی) صحبت می کنند. زبان کردی کرمانجی نیز در این شهر رواج دارد.

شهر مخفی در طول تاریخ دستخوش تغییرات و دگرگونی های زیادی شده است. سیل و زلزله از جمله وقایع این شهر در طول تاریخ است که بافت شهری و روستایی آن را به هم ریخته و جمعیت آن در طول تاریخ گاه به 50 هزار نفر رسیده است.

همه این تحولات را می توان نوعی راز این منطقه دانست که در طول تاریخ در این منطقه وجود داشته است.

کلمه “راز” برای بسیاری از افراد می تواند کلمه ای مرموز و عجیب باشد.

اما باید گفت راز در قدیم جزئی از سرزمین ناسائوآبیورد بوده و نام راز نیز به دلیل وجود انگور گلاب در این منطقه است. این انگور در حال حاضر در دره ای قرار دارد و در گویش محلی به دره رسندر معروف است.

مردم این منطقه آداب و رسوم جالب و جذابی دارند.

این آداب و رسوم منحصر به فرد را می توان در مراسم و عروسی های محلی مشاهده کرد که گاه با سایر اقوام روستا نیز به اشتراک گذاشته می شود.

شهر راز و جرگلان قدمتی طولانی دارد. تپه تاریخی «بایر قلعه» و تپه «مجاورسفید» بقایای دوره‌های مختلف این منطقه هستند.

بر اساس یافته های تاریخی، تپه بایر کالا بخش کوچکی از یک سکونتگاه بزرگ روستایی از قرن پنجم هجری تا کنون است.

تپه سفید همجوار نیز تقریباً همین ویژگی را دارد، یعنی بخشی از آبادی سابق راز بوده که برای مصارف نظامی و دولتی استفاده می شده است.

گورستان تاریخی راز سومین اثر این مجموعه است که در قسمت جنوبی شهر راز امروزی قرار دارد.

سنگ نگاره های روی قبرهای او قدمت استفاده از گورستان را به دوران صفویه بازمی گرداند. در این گورستان بقایای مقبره معروف به فخرزی نیز وجود دارد.

سنگ قبر این مقبره به طور کامل تخریب شده است.

چهارمین اثر از این مجموعه، درخت کهنسال «سرو» راز است. این درخت 800 ساله به عنوان اثر طبیعی در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.