پل صیحه کجاست؟

تودی تریپ: پل 12 دهنه سایه ها در اندیمشک در دوره پویایی خود به عنوان سازه انتقال آب مورد استفاده قرار گرفت.

چنین سازه هایی که فقط برای آبیاری زمین های کشاورزی ساخته می شدند، شناخته شده بودند. سنگ، آجر، ملات گل، آهک و ساروج از جمله مصالح به کار رفته در ساخت پل سایها است که به «پل ابره عباس خان» نیز معروف است.

طبق جمع بندی کارشناسان در طول ساخت پل به نمای آن توجهی نشده است و تنها به نحوه کاربری و استحکام و استحکام سازه توجه شده است تا مقاومت کافی در برابر عوامل آسیب زا داشته باشد.

این پل در تاریخ ۱۸ اردیبهشت ۱۳۸۱ با شماره ثبت ۸۳۷۶ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

پل سایه ها یا ابره عباس خان مربوط به دوران شاه عباس صفوی است و از نام ابره عباس خان می توان فهمید که این پل متعلق به زمان شاه عباس صفوی است که چندین قرن پیش بر ایران حکومت می کرد و افتخارات زیادی به دست آورد زیرا ایران پیروز شد. .

آشنایی با پل سایه ها

پل سایه ها یکی از دیدنی های تاریخی و مکان های جالب اندیمشک است و در کیلومتر هشتم آن جاده ای کشیده شده است که از این شهر به شوش می رود.

بازدید از این مکان رایگان است و تنها چند ساعت طول می کشد. پل سایه ها در دوران صفویه ساخته شده و از میراث فرهنگی ایران به شمار می رود.

در سفر به اندیمشک با عبور از جاده آسفالته و کاملاً بدون مشکل می توان به این پل رسید.

این پل که به آباره عباس خان نیز معروف است دارای 12 دهانه است که در هنگام بارندگی زیاد آب را به طرف دیگر منتقل می کند.

پل سایه ها یکی از مکان های معروف اندیمشک است که با مصالحی مانند سنگ، آجر، گل، آهک و ساروج ساخته شده است. کارشناسان می گویند که سازندگان آن به جای تلاش برای ساختن یک ساختمان زیبا، ساختن سازه ای مستحکم و مستحکم را هدف قرار داده اند که بتواند در برابر بلایای طبیعی مقاومت کند.

این بنای تاریخی را می توانید در هر ساعت و روزهای هفته از دیدنی های اندیمشک از نزدیک ببینید.

متأسفانه سال ها از آخرین تاریخ بازسازی می گذرد. به همین دلیل بخش هایی از این پل در زیر شمع ها مدفون شده است.

آدرس پل سیها: پل سایه ها در استان خوزستان، کیلومتر 8 جاده اندیمشک – شوش قرار دارد.

این پل در فاصله 8 کیلومتری شوش و اندیمشک در استان خوزستان قرار دارد، اما اگر از نظر جغرافیایی بخواهیم محاسبه کنیم این پل به شهرستان اندیمشک نزدیکتر است و به همین دلیل جزو نقاط گردشگری شهرستان اندیمشک محسوب می شود.

در اطراف پل سیها امکانات خاصی برای آسایش و تفریح ​​وجود ندارد. بنابراین تنها می توانید از منظره فوق العاده این بنای تاریخی و طبیعت اطراف لذت ببرید.

ویژگی های جالب پل سیها اندیمشک

«پل ساجه» یکی از بناهای تاریخی شهر اندیمشک است که در فاصله ۸ کیلومتری جاده اندیمشک به شوش قرار دارد.

این سازه یکی از پل های آبرو است که فقط برای آبیاری زمین های کشاورزی استفاده می شود و ابره نام دارد.

پل سایه ها که مربوط به دوران صفویه است وظیفه انتقال آب رودخانه دز به این منطقه را بر عهده داشته است.

این بنا دارای 12 دهانه بوده و در گذشته برای انتقال آب مورد استفاده قرار می گرفت، آب از طریق کانالی به این منطقه می رسید و پس از عبور آب از روی پل، زمین های کشاورزی آن طرف پل آبیاری می شد.

مصالح به کار رفته در ساخت این پل سنگ، آجر، ملات گل، آهک و ساروج، پایه های این پل از سنگ، پایه ها از آجر و دیوارهای فوقانی از سنگ ساخته شده است.

فلپ های پل دارای خروجی هایی در بالادست و پایین دست هستند که به آن موج شکن نیم دایره ای می گویند.

افزایش مقطع طولی پل و وزن‌دهی به پایه‌ها برای خنثی‌سازی رانش ناشی از قوس‌های بزرگ، نقش تقویت پل را در برابر فشارهای ناگهانی آب در هنگام طغیان رودخانه داشته و منجر به کانال‌کشی مناسب آب شده است که از نظر مکانیکی و مهندسی دوام پل را به همراه دارد. اثرات زیادی دارد

در ساخت پل سیها به نمای پل توجهی نکرده اند و فقط به کاربرد و استحکام آن توجه کرده اند. قوس‌های دهانه‌ها هم اندازه نیستند و پایه‌ها تقریباً یک متر است که ششمین دهانه بزرگ‌ترین آنهاست.

پل سایه ها در سال 1379 شناسایی شد و عملیات خاکبرداری و مرمت آن در سال 1380 آغاز شد.

اگرچه بخشی از این بنا در نیمه اول دهه هشتاد توسط اداره کل میراث خوزستان مرمت شد، اما به نظر می رسد قسمتی از سازه متصل به دهانه دیگر پل بنا به دلایلی مرمت نشده است.

با توجه به اینکه در گذشته به دلیل شرایط زندگی مردم و نیاز به آب، بخش بزرگی از سکونتگاه ها در مجاورت رودخانه و چشمه ها و مناطق پرآب تشکیل می شد، امکان وجود آبادی همزمان با آن وجود دارد. این قنات در منطقه

قنات دیگری در نزدیکی این قنات در منطقه سبز آب دیده می شود که کاربری آن مانند پل سایه ها است. در حفاری دو چاه در اعماق مختلف، قطعات مختلفی از سفال های شکسته یافت شد که مربوط به دوره اسلامی است.