ناصر الدین شاه در کنار چشمه این روستا عاشق شد + انیس الدوله که بود؟ / عکس

روستای امامه در پشت پیچ های رودخانه کسران پنهان شده است. روستایی در حوالی اهر و میگون که در سینه البرز قرار دارد آن را به روستایی سرد و برفی تبدیل کرده است.

نام این روستا در کتابی از یاکوت حماوی مورخ و جغرافی دان قرن هفتم هجری قمری آمده است و آن را «انبامه» نامیده است. روستایی که در بلندی قرار دارد.

«ابوالقاسم تفضلی» در کتاب «از فروغ السلطنه تا انیس الدوله» اصل نام این روستا را «انبانه» به معنای محل نگهداری غلات می داند. تا نیم قرن پیش امرار معاش بخش زیادی از مردم این روستا کشاورزی و زمین های روستا محل کشت گندم و جو بوده است.

اگر از کوچه های روستای امامه عبور کنید به پای رودخانه می رسید. اقامتگاه آخر هفته روستاییان و اکثر ساکنان تهران است. جلوی آن تپه ای است که بقایای قلعه ای سنگی روی آن نمایان است. قلعه مازیار 1200 سال قدمت دارد و متعلق به دوره خلافت عباسی است.

دسترسی به قلعه به این راحتی نیست و برای رسیدن به خرابه های آن باید مسیر طولانی را طی کنید. بی توجهی به این قلعه باعث شده به مرور زمان از بین برود و چیز زیادی از آن باقی نماند.

قلعه مازیارد

روشن شدن استخوان در امامه

دو امامزاده «شاهزاده حسین (ع)» و «امامزاده نور (ع)» از امامزاده های تاریخی روستای امامه هستند و قبرستان روستا در کنار این امامزاده ها قرار دارد. کتیبه سنگی امامزاده نور که تا چند سال پیش در کنار صحن امامزاده قرار داشت، روزی از حیاط ناپدید شد و هیچکس نفهمید این کتیبه تاریخی را چه کسی دزدیده است و کسی آن را پیدا نکرد و به امامزاده برگرداند.

شیرآلات معروف

این روستا دارای 7 آسیاب آبی بود که به شکل دو لوله آب روستا ساخته شده بودند. همه دهقانان گندم خود را در این آسیاب ها آرد می کردند و از قبل برای این کار به نوبت می گرفتند. سنگ آسیاب را از دره های اطراف آورده بودند. یک سنگتراش مجبور شد یک تکه سنگ بزرگ پیدا کند و 10 شبانه روز آن را برش دهد. وقتی سنگ آماده شد، صاحب آسیاب گوسفند بزرگی را آسیاب کرد و آبگوشت معمولی تهیه کرد.

سی مرد از روستا باید برای تهیه سنگ آسیاب به دره می رفتند. سنگ را سر جایش گذاشتند و آش ظهرشان را خوردند که برایشان نعمت بود.

یکی از مشاغل رایج در روستای امامه، پالان دوزی بود. پتوهای دوخته شده توسط مردم امامیه بسیار معروف بود و به دلیل بافت محکم و خوش دوختی که داشت، مردم از شهرها و روستاهای مختلف کشور برای خرید پتو به این روستا می آمدند.

نام های آشنا

ناصرالدین شاه عاشق امام بود و چون در آنجا ویلایی نساخت، در تابستان چند هفته در آنجا چادر زد و اوقات فراغت خود را در روستا با بهره مندی از آب و هوای مساعد سپری کرد.

در یکی از این سفرها دختری را می بیند و نه یک دل، بلکه صد دل عاشق او می شود. یک ماه پس از بازگشت به تهران دستور داد او را به قصر آوردند و لقب «انیس الدوله» به او داد.

انیس الدوله

انیس الدوله دختری یتیم بود و با عمو و دو برادرش زندگی می کرد. ورود یکی از اهالی روستا به کاخ شاه اتفاقات زیادی را برای این روستا رقم زد. از آبادی روستا و جاده کشی تا آزادی پسران روستا از خدمت سربازی.

بعدها که انتخاب نام خانوادگی برای روستاییان اجباری شد، خانواده انیس الدوله نام خانوادگی «انیسی» را برای خود انتخاب کردند. در حال حاضر انیسی یکی از طوایف سرشناس روستای امامه است.

کیایی، بابایی، علی عسکری و درزی از دیگر طوایف سرشناس این روستا هستند. کوچه سید حسن رزاز جایی است که مادر خانه پهلان حسن رزاز در دل آن قرار دارد. خانه متروکه ای که پناه باد و باران زمستانی روستاست.

راه طولانی و رنج بسیار

در سال هایی که جاده آسفالت نبود و مردم با کمک چهارپا به روستا می رسیدند، رسیدن به روستای امامه سخت بود. به همین دلیل، دهقانان اغلب نیازهای خود را برآورده می کردند.

بعید است در امامه ویلا یا خانه ای برای شب اجاره ای پیدا کنید. اما برای آن می توانید روی هتل معروف روستای میگون که در منطقه امامه قرار دارد حساب کنید.

یا به مرکز لواسان بروید که فاصله چندانی با روستا ندارد و می توانید بوم گردی یا اجاره هتل و آپارتمان را در آنجا پیدا کنید. روستای امامی نسبت به روستاهای نزدیک میدان لواسان آب و هوای سردتری دارد و اگر در ایام نوروز از این روستا عبور کردید به اندازه کافی لباس گرم ببرید.